پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب - محمداسماعیل صلاحی درویش هتاک فرقه‌ی گنابادیه، پس از مرگ نورعلی تابنده مدعی جانشینی وی و قطبیت این فرقه منحرف شد. صلاحی که گویا بجای معرفت و عرفان، هتاکی و فحاشی را در محضر سران این فرقه شاگردی کرده است، در این کار برای هیچ فردی اعم از درویش و غیر ایشان، مردم عادی و سیاست‌مداران و حتی چهره‌های مذهبی کم نمی‌گذارد. وی با توهین به مشایخ این فرقه، مورد نفرت دراویش قرار گرفته، همچنین صفحه‌ی اینستاگرامی وی منبعی برای لج‌پراکنی و تفرقه شده است.

صلاحی که به دلیل توهین به مقام معظم رهبری، به ادعای خودش توسط دادگاه شهرستان میبد احضار گردیده، با انتشار ویدئو از زیر بار عمل قبیح خود شانه خالی کرده و همه را به صبوری دعوت نموده است! این در حالی است که صبوری رهبر معظم انقلاب مورد اعتراف عام و خاص می‌باشد. ۲۱ تیرماه ۷۸ ، سه روز بعد از آغاز نا آرامی‌ها توسط ضدانقلاب در تهران، جمع کثیری از مردم و دانشجویان با حضور در بیت رهبری پای سخنان تاریخی معظم له نشستند؛ سخنانی که مصداق "اشداء علی الکفار و رحماء بینهم" بود. رهبر معظم انقلاب در سخنانی که در بطن آن اوج مروت و اخلاق‌مداری رهبر یک جامعه دینی نمایان است، در پی غائله ۱۸ تیر به جوانان فرمودند: «مگر من بار‌ها نگفته‌ام در اجتماعات کسانى که مخالفند، هیچ کس نباید رفتار خشونت‌آمیز داشته باشد؛ چون این، دشمن را خوشحال مى‌کند. بار‌ها ما این حرف را گفتیم، چرا گوش نکردند؟! چرا گوش نمى‌کنند؟! حتى اگر یک حرفى که خون شما را به جوش مى‌آورد به زبان آورند - مثلاً فرض کنید اهانت به رهبرى کردند - باز هم باید صبر و سکوت کنید. اگر عکس مرا هم آتش زدند و یا پاره کردند، باید سکوت کنید.»

درویش صلاحی برای فرار از جنایت و خیانت خود دست به تحریف تاریخ و حتی احکام شرعی زده و حکم «ساب النبی» و فحاشی به پیامبر (صلی الله علیه وآله) را خلاف قرآن می‌داند! سابُّ النَّبی فردی است که به پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) دشنام دهد یا چیزی به پیامبر نسبت دهد که موجب تحقیر و نقص او شود. از نظر فقیهان، حکم ساب النبی قتل است. علت این حکم، وجوب حفظ احترام پیامبر و دفاع از دین است.[1] در صدر اسلام، پیامبر(صلی الله علیه وآله) به کشتن چند ساب‌النبی دستور داده بود.

بنا بر برخی روایات در زمان پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) حکم ساب النبی اجرا شده است: برای نمونه محمد بن مسلم از امام محمد باقر(علیه السلام) نقل کرده که مردی از قبیله هذیل، پیامبر(صلی الله علیه وآله) را دشنام می‌داد. وقتی این خبر به پیامبر(صلی الله علیه وآله) رسید، فرمود: چه کسی خود را برای کشتن این فرد آماده می‌کند؟ دو نفر از انصار اعلام آمادگی کردند و کار را انجام دادند. همچنین در فتح مکه همه مشرکان و حتی ابوسفیان مشمول عفو پیامبر(صلی الله علیه وآله) شدند؛ امّا چند نفر از جمله دو زن آوازه‌خوانی که پیامبر(صلی الله علیه وآله) را هجو و استهزا می‌کردند، مورد عفو و بخشش قرار نگرفتند؛ بلکه پیامبر(صلی الله علیه وآله) دستور داد تا این چند نفر را در هر کجا هستند، به قتل برسانند.[2]

فقیهان شیعه حکم ساب النبی را قتل دانسته‌اند، و توبه را مانع کشتن وی نمی‌دانند؛ اگرچه ابوحنیفه از امامان مذاهب اربعه اهل سنت توبه ساب‌ّالنبی را مانع کشته شدن می‌داند. مبنای شرعی حکم سب‌النبی روایات متواتر و اجماع است.[3] بیشتر فقها برای ایجاد عنوان ساب‌النبی و کیفر آن، داشتن قصد برای سب، عدم تقیه، عدم اکراه و عدم نادانی را شرط دانسته‌اند. نظر مشهور در فقه شیعه این است که هر مسلمانی اجازه دارد بدون اجازه امام یا حاکم شرع، سب‌کننده پیامبر را به قتل برساند؛ البته شرایطی مانند نداشتن ضرر مالی یا جانی در اجرای حکم شرط دانسته شده است. شیخ مفید اقدام بر چنین کاری را بدون اجازه امام، جایز ندانسته و اجرای این حکم را از اختیارات حاکم اسلامی می‌داند.[4]

دراویش در طول تاریخ به اباحه‌گری و فرار از شریعت و فساد در عقیده معروف و مشهور بوده‌اند. دراویش فرقه‌ی گنابادیه توهین و هتاکی را هم به این افتخارات! افزوده و مایه‌ی ننگ جامعه درویشی در دنیا شده‌اند.
پی‌نوشت:
[1]. زراعت، بررسی فقهی و حقوقی جرم سب النبی، نشریه الهيات و معارف اسلامي، پاييز 1381 ، شماره 57  ص۱۰۳-۷۳
[2]. ابن‌هشام، السیرةالنبویة، دارالمعرفه، بیروت، ۱۹۹۲م، ج۲، ص۸
[3]. حر عاملی، وسائل الشیعه، نشر اسلامیه، تهران، 1391، ج۱۸، ص۲۱۳-۲۱۱
[4]. شیخ مفید، المقنعة، کنگره جهانی شیخ مفید، قم 1413ق، ص۷۴۳