در هنگام تولد امام حسین علیه السلام وقتی قنداقه ایشان را به جد بزرگوارشان می دهند ، رسول خدا گریه می کنند و می فرمایند : جبرئیل به من گفت به زودی این فرزندت توسط امتت کشته خواهد شد و مقداری از خاک تربت امام حسین علیه السلام را نیز به من داد (1)

در بعضی از منابع از گریه پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم در یک سالگی (2) و دو سالگی (3) امام حسین علیه السلام سخن به میان آمده ، ابن اعثم خبر گریه کردن پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم را نقل می کند و از گریه پیامبر و بیان مکان شهادت امام حسین  علیه السلام توسط ایشان خبر می دهد (4)

ام سلمه همسر گرامی پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم هم نقل می کند که :
روزی حضرت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم در حجره من بود و فرمود کسی حق ورود به این حجره را ندارد ، بیرون حجره منتظر ماندم تا اذن ورود بگیرم ، در همین وقت امام حسین علیه السلام آمدند ، صدای گریه پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم از درون حجره به گوش می رسید ، به درون حجره نگاه کردم ، دیدم امام حسین علیه السلام روی زانوی رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم نشسته اند و پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم دست بر پیشانی ایشان می کشند و گریه می کنند و اشک می ریزند
ام سلمه می گوید عرض کردم : به خدا قسم من از آمدن حسین علیه السلام اطلاع پیدا نکردم تا مانع ورود وی به حجره شوم ، حضرت فرمودند: هم اکنون جبرئیل با ما بود و سوال کرد آیا حسینت را دوست داری ؟
گفتم : بله
جبرئیل گفت: به زودی امت تو او را در زمینی به نام کربلا به قتل می رسانند و قدری تربت آنجا را به من نشان داد (5)

همین حدیث با تغییر اجمالی در منابع دیگر نیز آمده است (6)

در حدیثی از عایشه نیز خبر شهادت امام حسین علیه السلام  به پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم توسط جبرئیل نقل شده و از سرزمینی به نام طف که محل شهادت امام حسین علیه السلام است سخن به میان رفته است
در این حدیث پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم علی علیه السلام ، ابوبکر ، عمر ، حذیفه ، عمار و ابوذر را از این جریان آگاه نموده و خاک تربت را نشان آنان دادند (7)

ترمذی در سنن خویش حدیث گریه پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بعد از شهادت امام حسین علیه السلام را نقل می کند
وی گوید: ام سلمه پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم را در خواب می بیند که گریان هستند ، علت را جویا می شود 
پیامبر می فرمایند:هم اكنون شاهد كشته شدن حسين بودم.(8)

این روایات حاکی از آن است گریه بر امام حسین علیه السلام جزء سیره پیامبرصلی الله علیه وآله و سلم حتی قبل از شهادت ایشان بوده است تا چه رسد به بعد از شهادت آن بزرگوار ، لذا گریه کردن برای امام حسین علیه السلام در سنت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بوده و نمی توان آن را به عنوان اشکالی بر شیعه وارد دانست.

پی‌نوشت:

[1] مستدرك الصحيحين، ج 3، ص 176 ـ ابن عساکر تاريخ شام در شرح حال امام حسين عليه السلام: ص 183 رقم 232 ـ هیثمی ، مجمع الزوائد، ج 9، ص 179 ـ مقتل خوارزمي، ج 1، ص 159 و در ص 162 با لفظ ديگر ـ  تاريخ ابن كثير، ج 6، ص 230 و با اشاره در ج 8، ص 199 ـ أمالى السجرى، ص 188. همچنین مراجعه شود به: الفصول المهمه ابن صباغ مالكى، ص 154 و  الروض النضير، ج 1، ص 89، و الصواعق، ص 115، و كنز العمال چاپ قديم، ج 6،
[2] مقتل الحسین خوارزمی ، ج 1، ص 163.
[3] الفتوح، أحمد بن أعثم الكوفي، ج 4، ص 325.
[4] همان
[5] مجمع الزوائد، ج 9، ص189.
[6] المعجم الكبير، طبراني، ج 3، ص109 ـ مسند ابن راهويه، ج 4، ص 131.
[7] المعجم الكبير، طبراني، ج 3، ص107ـ مجمع الزوائد، ج 9، ص187 ـ ابن عساكر، ترجمه الإمام الحسين عليه السلام، ج7، ص 260.
[8] سنن ترمذي، ج 12، ص 195، كتاب فضائل الصحابه باب مناقب الحسن و الحسين.