پایگاخه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ افکار محمد بن عبدالوهاب برگرفته از جهل و عدم آگاهی از علومی هم‌چون علم حدیث و ... است. این امر باعث شد که او افزون بر این‌که بر مسلمانان خرده گرفته و ایشان را در موارد مختلف مشرک می‌خواند،[1] به پیامبران نیز اتهام شرک وارد کرده و ایشان را موحد نمی‌داند. به عنوان مثال او ضمن اشاره به داستانی، حضرت آدم و حواء (علیهماالسلام) را مشرک می‌داند. داستان به این شکل است: «حواء از حضرت آدم (علیه‌السلام) باردار شد. شیطان پیشنهاد کرد برای این‌که بچه شما به دست من دارای دو شاخ نباشد، بچه را عبدالحارث بنامند. حوا و حضرت آدم (علیه‌السلام) با این امر مخالفت کرده و دو بچه در دو بار بارداری حواء مرده به دنیا آمد. در مرحله سوم، آدم و حواء بنا به پیشنهاد ابلیس، اسم فرزندشان را عبدالحارث نامیدند. درباره این جریان آیه «فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ فِيمَا آتَاهُمَا.[اعراف/190] پس چون به آن پدر و مادر، فرزندی صالح (و تندرست) عطا کرد، مشرک شدند و برای خدا در آن‌چه به آن‌ها عطا کرد، شریک قرار دادند.» نازل شد.[2]
در پاسخ باید گفت که این اندیشه مخالف با  آیات قرآن، هم‌چون آیه «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ.[آل عمران/33] به‎راستى كه خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برگزيد»، است. خداوند حضرت آدم (علیه‌السلام) را بر بشریت برتری دارد و چگونه ممکن است این شخص به خداوند مشرک باشد؟ افزون بر این، داستان مذکور که در قالب روایتی موهوم نقل شده، از سوی عالمان جهان اسلام مطرود است. به عنوان نمونه ابن حزم، اجماع امت اسلامی را بر جعلی بودن این روایت نقل کرده و باور داشتن این داستان را منجر به کفر می‌داند.[3]

پی‌نوشت:

[1]. محمد بن عبدالوهاب، التوحید، تحقیق: عبدالعزیز بن عبدالرحمن السعید، ریاض، جامعه الامام محمد بن سعود، بی‌تا، باب13. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. همان، ص 122. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. ابن‌حزم ظاهری، علی بن احمد، الفصل فی الملل و النحل، تحقیق: محمد ابراهیم نصر و عبدالرحمن عمیره، بیروت، دار الجیل، ج 4، ص 11. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

توضیح ادمین سایت:

مأمون همین پرسش را از امام علی بن موسی الرضا (ع) پرسید که اگر پیامبران معصوم هستند، پس چرا در قرآن آمده که آدم ابوالبشر به خداوند شرک ورزید؟ (مأمون به همین آیه 190 اعراف استناد کرد).

امام رضا (علیه السلام) عالم‌ترین انسان به کتاب خدا، پاسخی بسیار جالب و دقیق به این شبهه دادند و فرمودند: حوا چند بار حامله شد و در هر شكم يك پسر و یک دختر (دو قلو) می‌زایید. (ولی گویا فرزندان دارای عیب و نقص بودند). آدم و حوا با خداوند عهد كردند و دعا كردند: لَئِنْ آتَيْتَنا صالِحاً لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ. خداوندا اگر نسلی صالح بى‏‌عيب به ما بدهی، ما به خاطر این نعمت از شكرگزاران خواهیم بود. فَلَمَّا آتاهُما صالِحاً... پس خداوند نسلی صالح (سالم) به آد و حوا داد که این نسل، دو گونه بود، دو صِنف بود: پسر و دختر. «فجعل الصنفان لله شركاء» پس اين دو قِسم فرزند، برای خداوند شريک قائل شدند و از راه به در شدند. یعنی عبارت «جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ» (آن دو برای خداوند شریک قائل شدند) مربوط به دو جنس بشر است. یعنی آن دو جنسِ انسان (پسر و دختر / مرد و زن) مشرک شدند و مثل پدر و مادر خود (آدم و حوا) خداوند را شكرگزارى نكردند. نشان به آن نشانی که در انتهای آیه می‌فرماید: فَتَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ. پس خداوند پاک و منزه است از آنچه برای او شریک قائل می‌شوند. عبارت يُشْرِكُونَ هم نشان می‌دهد که منظور از مشرک، آدم و حوا نیست. چون لفظ يُشْرِكُونَ جمع است. یعنی برای 3 نفر و بیشتر به کار می‌رود. بله، منظور، به نسل آدم و حوا است. یعنی همان دو صنف (مردان و زنان) که می‌توان برای آنان از لفظ جمع استفاده کرد. مأمون که این را شنید، عرض كرد: گواهى مي‌دهم حقا كه تو فرزند رسول اللَّه‏ هستی. (بنگرید به: شیخ صدوق، عیون اخبار الرضاء، ترجمه محمدتقی آقانجفی اصفهانی، تهران: انتشارات علمیه اسلامیه، ج 1، ص 137).