یکی از منکران مهدویت، نویسنده‌ی معاصر مصری با گرایشات سلفی‌گری، محمد بن رشید، مشهور به «رشیدرضا» است که تلاش کرده با شبهات خود باور مهدویت را خدشه‌دار سازد؛ «وی احتجاج به هیچ‌یک از احادیث مهدویت را صحیح نمی‌داند...؛ چرا که این احادیث با انگیزه‌های سیاسی از سوی شیعه صادر شده و برای شیعه در آن‌ها خرافاتی است که مخالف اصول دین است که انتشار آن در این تفسیر شایسته نیست.»[1]

محمد ناصرالدین البانی ـ که به سبب جایگاهش از او به «بخاری دوران» یاد می‌کنندـ در پاسخ به این شبهه از رشید رضا می‌گوید: «رشیدرضا و دیگران، احادیث مهدویت را به طور کامل ندیده و سند‌های آن را بررسی نکرده‌اند که اگر چنین می‌کردند، روایاتی می‌یافتند که هم‌چون امور غیبی ـ که به اعتقاد برخی نیاز به حدیث متواتر دارد ـ قابل احتجاج است، و اما این‌که رشیدرضا ادعا کرده «احادیث مهدی را جز شیعه روایت نکرده» چنین نیست؛ چرا که چهار حدیثی که پیش‌تر آوردم، در هیچ‌یک از آن‌ها راوی شیعه نیست و بر فرض هم که باشد، ضرری به صحت احادیث مهدی نمی‌زند، زیرا معیار در صحت احادیث، راستگویی و ضابط بودن (حافظه قوی) برای راوی است و اما اختلاف مذهب مشکلی برای قبول حدیث ایجاد نمی‌کند؛ چنان‌که این مطلب در علم حدیث (علم رجال و درایه) ثابت شده؛ به همین رو، بخاری و مسلم در کتابشان احادیث زیادی از مخالفان مذهب آورده و به آن‌ها احتجاج کرده‌اند.»[2]

پی‌‌نوشت:

[1]. «أنّ أحادیث المهدی لا یصحّ منها شیء یحتجّ به... و أنّ مصدرها نزعة سیاسیّة شیعیّة معروفة، و للشّیعة فیها خرافات مخالفة لأصول الدّین لا نستحسن نشرها فی هذا التّفسیر.» تفسر القرآن الحکیم، محمد رشید بن علی رضا بن محمد، الهیئة المصریة العامة للکتاب، ج 10، ص 342.
[2]. «هذا ثمّ إنّ السّید رشید أو غیره لم یتتبّعوا ما ورد فی المهدیّ من الأحادیث حدیثا حدیثا، و لا توسّعوا فی طلب ما لکلّ حدیث منها من الأسانید، و لو فعلوا لوجدوا فیها ما تقوم به الحجّة حتّی فی الأمور الغیبیّة الّتی یزعم البعض أنّها لا تثبت إلّا بحدیث متواتر... .» مجلة التمدن الاسلامی، مقالة حول المهدی، محمد ناصر الدین البانی، طبعة دمشق، ص 643.