پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هرچند که پیامبرخوانده‌ی بهائیت، حکم به جواز داشتن دو زن هم‌زمان داده است [1]، اما جانشین او عبدالبهاء معتقد است که: «إعلَمی انّ شریعة الله لا تجوز تعدّد الزّوجات [2]؛ بدان که شریعت خداوند، تعدد همسران را جایز ندانسته است». از طرفی بهائیان قصد دارند تا با استناد به آیات قرآن، این تناقض‌گویی رهبران خود را تا حدودی توجیه کرده و نظر مخالف پیامبرخوانده‌ی خود را از آن نتیجه‌گیری کنند.
همچنان که در یکی از مقالات نویسندگان بهائی می‌خوانیم: «در شريعت اسلام هرچند تا چهار زن را جايز دانسته بقوله تعالی «... فَانْكِحُوا مَا طَابَ لَكُمْ مِنَ النِّسَاءِ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ... [نساء/3]؛ پس آن کس از زنان را به نکاح خود درآرید که شما را نیکو (و مناسب با عدالت) است: دو یا سه یا چهار (نه بیشتر)». ولی در همين آيه می‌فرمايند: «... فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُوا فَواحِدَةً... [نساء/3]؛ و اگر بترسید که (چون زنان متعدّد گیرید) راه عدالت نپیموده و به آن‌ها ستم می‌کنید پس تنها یک زن اختیار کنید». و در آيه‌ی 129 همين سوره، اجرای عدالت را (که شرط اعظم تعدّد زوجات مقرّر فرموده) "محال" دانسته و بکلمه  «لَن» آن را مؤکد فرموده، بقوله تعالی: «وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ... [نساء/129]؛ شما هرگز نتوانید میان زنان به عدالت رفتار کنید هر چند راغب و حریص (بر عدل و درستی) باشید». با اين حکم محکم مسلمين خيرانديش از راه هوی به تحريف حکم خدا اقدام کردند و برای کلمه عدالت در تفسير قرآن مجيد در ذيل اين آيه انواع متعدّده قرار داده‌اند».[3]
اما در پاسخ به این شبهه‌ی مبلّغان بهائی می‌گوییم:
اولاً: بر اساس روایات معصومین (علیهم السلام) که مفسران حقیقی قرآن کریم هستند، عدالتی که در آیه‌ی 3 سوره‌ی نساء، شرط جواز چند همسری دانسته شده است، عدالت در برخورد و پرداخت نفقه است که رعایت آن برای داشتن چند همسر کافی است. اما عدالتی که در آیه‌ی 129 این سوره، توان رعایت آن از محالات شمرده شده است، عدالت در محبّت قلبی است که به عنوان شرط جواز چندهمسری شمرده نشده است. همچنان که امام صادق (علیه السلام) فرموده‌اند: «(فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُوا) فإنه عنى في النفقة. وأما قوله: (وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا) فإنه عنى في المودة، فإنه لا يقدر أحد أن يعدل بين امرأتين في المودة [4]؛ (آیه‌ی شریفه‌ی:) «فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُوا» یعنی رعایت عدالت در نفقه و (آیه‌ی شریفه‌ی:) «وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا» یعنی عدالت در محبّت؛ پس به درستی که کسی قدرت ندارد بین دو زن، محبّت قلبی یکسان داشته باشد».
ثانیاً: حتی با نادیده گرفتن تمامی روایات پیرامون این آیات و تفاسیر موجود، عمل معصومین (علیهم السلام) و صحابه‌ی بزرگوار ایشان که از آن به عمل و تقریر معصوم قابل تعبیر است (در اختیار چند همسر)، خود مؤیّدی بر جواز این امر است. لذا نه تنها در بهائیت جواز چند همسری وجود دارد، بلکه اسلام نیز با شرط رعایت عدالت عملی، حکم به جواز آن داده است.
این در حالیست که مبلّغان هتاک بهائی، با تحریف و تفسیر به رأی آیات الهی، تلاش دارند تا مسلمانان را هوس‌بازانی جلوه دهند که بر اساس میل خود، آیات قرآن را تغییر داده‌اند.

پی‌نوشت:
[1]. ر.ک: حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 57، بند 63.
[2]. حسینعلی نوری، ملحقاتی بر کتاب اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 166.
[3]. به نقل از کانال‌های تلگرامی تبلیغی وابسته به تشکیلات بهائیت.
​[4]. شیخ طبرسی، تفسیر مجمع البیان، بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، 1415 ق، ج 3، ص 207.