پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مظلوم نمایی، یکی از شیوه‌های قدیمی است که گروه‌های ضعیف برای پیشبرد اهدافشان از آن بهره می‌گیرند. از این‌رو تشکیلات بهائیت و بسیاری از جریان‌های ملحد توانسته‌اند با همین شیوه، فرصت‌هایی را (حتی تا حد سازمان‌های بین المللی) برای خود به دست آورند.
از این‌رو در یکی از مقالاتی که در شبکه‌های وابسته به تشکیلات بهائیت با عنوان «نگاهی به نتایج پروژه دستگیری یاران ایران: رشد و انسجام بیشتر در جامعه بهائی» به انتشار درآمد، به بررسی تأثیر به کارگیری این سیاست در بهائیت، پرداخته شد. همچنان که در بخش‌هایی از این مقاله آمده است: «یاران ایران دَه سال قبل دستگیر شدند... بیت العدل اعظم از همان ابتدا، این اقدام را که ناشی از غفلت مسئولین معرفی کردند، (و این دستگیری را) "جزئی از نقشه الهی" و "ممد تأسیس مدنیت ملکوتی شمردند و بهائیان ایران را تشویق کردند که در کمال حکمت به انجام وظایف روحانی خود ادامه دهند. پیشرفت‌هایی که در رابطه با جامعه بهائی ایران بعد از دستگیری اعضای یاران و بسیاری از دیگر بهائیان ایران به دست آمده است، تنها شامل جلب حمایت گروه‌های مختلف سیاسی، مدنی، دینی و فرهنگی در دفاع از حقوق بهائیان و نیز افزایش چشم‌گیر تازه‌بهائیان و همچنین شناخته‌تر شدن جایگاه جامعه بهائی ایران نبوده است، بلکه به فرموده بیت العدل اعظم از جمله مواهب گران‌بهایی که به برکت این استقامت سازنده نصیب جامعه‌ی جهانی بهائی شده، تأسیس شبکه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای چشم‌گیر از دفاتر مخصوص در سطح ملّی می‌باشد که به طور سیستماتیک با دولت‌ها و سازمان‌های جامعه‌ی مدنی رابطه برقرار ساخته است».[1]
اما در بررسی این استراتژی خصمانه‌ی تشکیلات بهائیت، لازم است تا نکاتی را با یکدیگر مرور کنیم.
نکته اول: در ابتدا باید پرسید که به راستی چه تعداد بهائی زندانی در ایران وجود دارد که تشکیلات بهائیت، به برجسته‌سازی محکومیت آن‌ها می‌پردازد؟! به اعتراف سایت آئین بهائی (تنها سایت رسمی تشکیلات بهائیت در ایران)، تعداد بهائیان زندانی در ایران (که البته ممکن است مرتکب انواع جرایم شده باشند)، به حدود 90 نفر می‌رسد.[2] رقمی که با توجه به جمعیت سیصدهزار نفری که تشکیلات بهائیت برای پیروان خود اعلام کرده، اگر درصدگیری شود، تقریباً معادل هیچ است!
بنابراین روشن است که بر خلاف ادعای تشکیلات بهائیت، هیچ فرد بهائی به صِرف داشتن عقیده در ایران زندانی نیست؛ چرا که اگر چنین بود، اینک می‌بایست تنها سیصدهزار زندانی بهائی داشتیم؛ حال آن‌که تعداد کل زندانیان کشور، دویست و چهل هزار نفر است.[3]
نکته دوم: در هر صورت تشکیلات بهائیت، بازی دو سر بردی را در ایران به نفع خود شروع کرده است. به این صورت که اگر با تبلیغات ضد دین و ضد قانونی و ضد انقلابی‌اش برخورد نشود، که یک گام به هدف خود در برقراری حکومت بهائی نزدیک‌تر خواهد شد [4] و اگر با آن مقابله شود از طریق مظلوم نمایی، به امتیازگیری در مجامع بین المللی و تبلیغات گسترده‌تر خود با چاشنی نقض حقوق بشر، بهره خواهد گرفت.
نکته سوم: گویا تشکیلات بهائیت دریافته است که با استفاده از شیوه‌ی مظلوم نمایی، می‌تواند هرچه بیشتر احساسات انسان‌دوستانه و حس ترحم مردم را نسبت به خود جلب کند تا از این طریق، هم اسمش در رسانه‌ها بیشتر مطرح شود و هم قدرت چانه زنی‌اش در مجامع بین المللی را افزایش دهد.
بنابراین، تشکیلات بهائیت تلاش نموده تا با زندانی شدن هر بهائی در ایران (به هر جرمی که باشد)، پله‌های نردبان تبلیغاتی خود را افزایش دهد و اینک پس از آزادی سرکردگان مجرم خود، جشن این سیاست خصمانه‌ی خود را می‌گیرد.

پی‌نوشت:
[1]. کانال تلگرامی وابسته به تشکیلات بهائیت، به نقل از: پیام‌های نهاد رهبری بهائیت (بیت العدل)، مورخ: 14 می 2008، 19 می 2008، 3 جون 2008، رضوان 2013.
[2]. سایت آئین بهائی، در خلال مقاله‌ای که به مناسبت تصویب قطعنامه‌ی کنگره‌ی آمریکا با حمایت 32 سناتور، به انتشار درآورد، وجود این تعداد زندانی وابسته به خود را اعلام کرد.
[3]. خبرگزاری تسنیم، تیتر خبر: تعداد زندانیان کشور به ۲۴۰ هزار نفر رسید، مورخ: 1396/3/31، کلیک کنید...
[4]. جهت آشنایی بیشتر، مراجعه کنید به سایت: بهائی پژوهی، مقاله‌ی: آیا بهائیت سکولار است؟