پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سلفیه جهادی به جریانی از سلفیه اطلاق می‌شود که جهاد را سرلوحه خود قرار داده‌اند و با برداشت سطحی از آیات و روایات، بسیاری از مسلمانان را تکفیر می‌کنند. از جاهایی که سلفیه جهادی قائل به تکفیر مسلمانان است، آن‌که مسلمانان، مجلس شورای اسلامی، انتخابات و مسائل مربوط به دموکراسی داشته باشند. سلفیه جهادی با این باور که تشریع دین، مختص خداست، و دموکراسی را واگذاری حق تشریع به مردم می‌دانند، از این‌رو آنان دموکراسی و مسائل مربوط به دموکراسی، هم‌چون انتخابات را حرام می‌دانند و مسلمانانی را که به این امور معتقد باشند تکفیر می‌کنند.
به نظر تکفیری‌ها پذیرش دموکراسی، به معنای اعطای حق تشریع به بشر عادی و نفی توحید حاکمیت است.[1] چون از نظر آنان دموکراسی به معنای رها کردن احکام اسلام و مبنا قرار دادن آراء مردم است. چنان‌چه در کشورهایی که دموکراسی در آن حاکم است، مشاهده می‌کنیم، اموری که تشریع آن مختص خداست مثل اختلاط زن و مرد، زنا، هم‌جنس بازی را به رأی می‌گذارند، از این رو دموکراسی با توحید حاکمیت در تعارض است و سرانجام چنین تعارضی کفر است.[2]
در پاسخ این گروه می‌گوییم: اگر دموکراسی به معنای قرار دادن، حق تشریع به مردم باشد، هیچ‌یک از مسلمانان نیز چنین عقیده‌ای را نمی‌پذیرند، زیرا تشریع قانون در اختیار خداوند است. اما آن‌چه مسلمانان می‌گویند، این‌که حق قانون‌گذاری در مواردی که شرع تکلیفی لازم نکرده است، برای دوری از هرج و مرج لازم است.
هم‌چنین اسلام با هرگونه قانون‌گذاری بشری هم مخالف نیست. زیرا در برخی از موارد، حکم خاصی در شرع وجود ندارد. البته اگر حکم شرعی خاص و قطعی درباره وجوب انجام یا ترک کاری در دسترس باشد، همه به امتثال بی‌­كم و كاست حکم موظفند و قانون‌گذاری در این حوزه به معنای نقض حکم شرعی است، اما به تصریح کتاب و سنت، فقیه در مواردی توانایی قانون‌گذاری دارد که این موارد نقض حکم خداوند نیست.

پی‌نوشت:

[1]. عبدالله صادق، دموکراسی کفری آشکار، نسخه دیجیتال، ص5؛ طرطوسی، ابوبصیر، الأحكام السلطانية والسياسة الشرعية، نسخه دیجیتال، ص348.
[2]. ابونصر محمد بن عبدالله الامام، تنویر الظلمات کشف مفاسد و شبهات الانتخابات، بی‌جا: مکتبة الفرقان، چاپ اول، 1421ق، ص17.