پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ابوبکر در دوان خلافتش به قریش قدرت فراوانی داد و در مقابل از قدرت انصار کم کاست. عمر نیز مانند ابوبکر اگر چه به انصار قدرت نداد ولی بر خلاف ابوبکر  قدرت قریش را کاهش داد. زیرا از قدرت گرفتن قریش می‌ترسید. پس از این که عمر به خلافت رسید بر اصل «تقدم و پیشی گرفتن در اسلام» اصرار داشت. در همین راستا معتقد بود نباید خزانه مملکت به صورت یکسان بین مردم تقسیم شود. وی معتقد بود کسانی که در جنگ بدر در کنار پیامبر (صلی الله علیه و آله) جنگیده‌اند سهم بیشتری از بیت المال دارند و کسانی که دیرتر به اسلام گرویدند سهم کمتری می‌برند. بر اساس این اصل سهم زنان پیامبر از همه بیشتر بود. زنان پیامبر (صلی الله علیه و آله)  دو برابر مهاجرین بدر سهمیه داشتند. عباس عموی پیامبر (صلی الله علیه و آله)  نیز به اندازه زنان پیامبر سهم داشت. پس از آن مهاجرین بدر بودند. امام علی (علیه السلام) نیز به اندازه مهاجرین بدر سهم داشت. امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) نیز به خاطر رعایت مادرشان فاطمه (سلام الله علیها) به اندازه مجاهدین بدر سهم می‌بردند. عمر از این طریق می‌خواست خودش را به بنی هاشم نزدیک کند و رفتارهای زشتی را که نسبت به اهل بیت روا داشته است کم رنگ کند. خواستگاری عمر از ام کلثوم نیز در همین راستا تفسیر می شود. [1] کردار عمر در توزیع ثروت باعث اختلاف طبقاتی در اسلام شد. به گونه ای که برخی بسیار ثروتمند شدند و برخی محروم ماندند. این سنت سئیه‌ای بود که خلیفه دوم بر جا گذاشت. زیرا اسلام با چنین رفتار دو گانه‌ای کاملا مخالف است.

نویسنده: مجتبی محیطی

پی‌نوشت:

[1]. مادلونگ، ویلفرد، ترجمه احمد نمایی، بنیاد پژوهش های اسلامی، مشهد1377ش، ص100-102