جهت اثبات این اتهام که شیعیان، مخالفان اعتقادی خود را با بهتان و دشنام از صحنه خارج می‌نمایند؛ روایتی ذکر می‌شود که در آن امام معصوم از قول پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند: «هنگامی‌که اهل بدعت و گمراهی را مشاهده کردید در آشکار از آن‌ها برائت بجویید و آنان را سب نمایید و آن‌ها را مبهوت سازید تا دیگر به فکر فساد در اسلام نیفتند.»[کافی، ج2، ص375]
مخالفان، سب در این روایت را دشنام ترجمه می‌کنند و باهتوا را به معنای بهتان می‌گیرند در صورتی‌که سب در این روایت مترادف معنای لعن و نفرین و باهتوا به معنای متحیر ساختن است.
فیض کاشانی در شرح این روایت[وافی، ج1،ص245] و شهید ثانی[شرح اصول کافی ج10، ص43] و هم‌چنین صاحب جواهر در بحث قذف[جواهر الکلم، ج41، ص413] و مقدس اردبیلی[مجمع الفائده، ج13، ص164] و علامه شعرانی و شهید مطهری[مجموعه آثار، ج26، ص417] در توضیح این روایت متفق القول هستند که در مواجهه با کفار و اهل بدعت و گمراهان علی‌رغم این‌که جایز است درخواست دوری از رحمت خدا یعنی لعن آن‌ها را داشته باشیم و طوری به آن‌ها پاسخ دهیم که متحیر شوند و پاسخی نداشته باشند، اما با این همه نباید از دایره انصاف پا را فراتر بگذاریم و به مخالفان نسبت‌های ناروا و خلاف بدهیم و زشتی‌های باطنی و اسرار درونی آنان را به بهانه مبارزه با اعتقادات ناصحیحشان برملا سازیم.

پی‌نوشت:

کلینی ، کافی ،چ پنجم ، تهران ، دار الکتب العلمیه ، 1363 ش، ج2 ، ص 375. «اذا رأيتم أهل الريب والبدع من بعدي فأظهر والبراءة منهم وأكثروا من سبهم والقول فيهم والوقيعة وباهتوهم كيلا يطمعوا في الفساد في الاسلام.»
فیض کاشانی ، وافی ،چ اول ، اصفهان ، کتابخانه امیر المؤمنین ، 1406 ق، ج1 ، ص245.
مازندرانی ، شرح اصول کافی ،چ اول ، بیروت ، دار احیاء التراث العربی، 1421 ق ، ج10 ، ص 43.
نجفی، جواهر الکلام،چ دوم ، تهران ، دار الکتب الاسلامیه ، 1365 ش ، ج41، ص413
اردبیلی، مجمع الفائده، قم ، انتشارات اسلامی ،ج13، ص164
شهید مطهری، مجموعه آثار ، تهران ، صدرا ، ج26، ص417