پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_طلاق در عهد قدیم (بخش اول کتاب مقدس مسیحی) جایز شمرده شده است [ترجمه قدیم کتاب مقدس، تثنیه 24 : 1-4) اما این مسئله در عهد جدید (بخش دوم کتاب مقدس مسیحی) با حکمی بسیار سخت، یعنی عدم جواز طلاق مگر به علت زنا همراه است: «هر کس بغیر علّت زنا، زن خود را از خود جدا کند باعث زنا کردن او می‌باشد، و هر که زن مُطَلَّقه را نکاح کند، زنا کرده باشد»[ترجمه قدیم کتاب مقدس، متی 5 : 31] تا جایی که اعتراض شاگردان خود مسیح را در پی‌ دارد و وقتی متوجه چنین سخت‌گیری می‌شوند که فقط در صورت رخ دادن زنا، می توانند طلاق دهند کنایه وار می‌گویند: «اگر حکم شوهر با زن چنین باشد، نکاح نکردن بهتر است!»[همان، متی، 19 : 10] اما امروزه می‌بینیم که روحانیون مسیحی مخصوصا پروتستان‌ها، علی‌رغم نهی صریح آیه‌ی فوق، حکم به جواز طلاق می‌دهند (حتی در صورتی که زنایی رخ نداده باشد)؛ این بدین معناست که  علمای مسیحیت امروزی حتی مسیحت تحریف شده را هم رعایت نمی‌کنند.