پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ خداوند مقام انبیاء را بسیار بزرگ دانسته و برای ایشان جایگاه رفیعی را قرار داده است. در مقام و منزلت آن بزرگواران، همین بس که ایشان را واسطه میان خود و سایر بندگانش قرار داده و کلام خویش را از طریق ایشان به سایرین ابلاغ می‌کند. در اهمیت و شرافت رسولان این‌که ایشان هم‌کلام با خداوند بوده و خداوند به خواسته‌های ایشان توجه و التفات خاص می‌نماید و حوایج ایشان را در زمینه‌های مختلف، از جمله اعتقادی برآورده گردانید. خداوند در قرآن مجید در موارد متعدد سرگذشت پیامبران را یادآور شده و زندگی ایشان را مایه عبرت قرار داده است و اشاره به مواردی نموده که مردم از فرمان الهی و نصایح پیامبر زمان خود سرپیچی کردند و به عذاب‌های سخت دچار شدند.

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) که خاتم پیامبران و عصاره نبوت است، در پیشگاه خداوند از چنان جایگاه رفیع و بلندی برخوردار است، که مقام هیچ‌یک از مردم و حتی ملائکه مقرب الهی نیز به آن نمی‌رسد و خداوند ایشان را در شب معراج به آسمان‌ها برد. پیامبر تا جایی به خداوند نزدیک شد که دیگر جبرئیل را نیز مجوز همراهی نبود و و نزدیکی به خدا به‌اندازه «قاب قوسین أو أدنی» یعنی به اندازه یک نیم کمان یا حتی کمتر از آن شد.

صلوات فرستادن ما، ارتباط معنوی و روحی با پیامبری است که از چنین جایگاه ویژه‌ای در نزد پروردگار عالمیان برخوردار است و خداوند در دو آیه از قرآن امر به فرستادن درود و سلام بر آن ساحت مقدس نموده است: «هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا.[احزاب/43] اوست كسى‌كه با فرشتگان خود بر شما درود مى‌فرستد، تا شما را از تاريكی‌ها به سوى روشنايى برآورد، و به مؤمنان همواره مهربان است» و «إنَّ اللهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیما.[احزاب/56] خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود مى‌فرستند. اى كسانى‌كه ايمان آورده‌ايد، بر او درود فرستيد و به فرمانش به‌خوبى گردن نهيد.»

وهابیت کج‌اندیش که گویا آیات صریح قرآن را نیز از نظر نمی‌گذرانند، در فتاوی خود، فرومایگی را تا بدان حد رساندند، که صلوات و درود بر پیامبر را قیاس با عمل شنیع یک زن فاحشه و حتی بدتر از آن می‌دانند: «وهابی‌ها گناه زن فاحشه در فاحشه‌خانه را کمتر از کسی می‌دانند، که در مناره بر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) صلوات می‌فرستد!»[1]
آیا به‌راستی اینان لایق مسلمانی هستند؟ آیا می‌توان ادعای ایشان در مسلمانی را صحیح دانست؟

پی‌نوشت:

[1]. زینی دحلان، فتنه الوهابیه، ص20