پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ متأسفانه بخاری و مسلم که اهل‌سنت، شاید حدود هشتاد درصد از دین خود را از این دو منبع می‌گیرند، در روایاتشان به‌جای رجوع به اهل بیت (علیهم السّلام)، به افرادی اعم از نواصب، ضعفای در نقل روایت، طرد شدگان در علم حدیث و افراد غیر قابل اعتماد و آن هم بر اساس مبانی رجالی معتبر نزد خودشان تکیه نموده و روایاتشان را نقل نموده‌اند؛ افرادی هم‌چون: حریز بن عثمان بن جبر شامی حمصی، عمران بن حطّان سدوسی بصری خارجی، عمرو بن عاص، عکرمه مولی عبدالله بن عباس، اسماعیل بن ابی اویس اصبحی، یونس بن یزید ایلی، فلیح بن سلیمان خزاعی، اسحاق بن محمد بن اسماعیل بن عبدالله بن ابی فروه فروی، عمر بن علی بن عطاء مقدمی بصری، گروهی از شراب‌خواران،[1] و نیز بسیاری دیگر که به سبب اختصار از نام بردن همه معذوریم، امّا جهت آگاهی بیشتر درباره سه تن از نام‌بردگان توضیح بیشتری می‌دهیم:

الف) حریز بن عثمان حمصی
دشمنی این شخص با امیرمؤمنان (علیه السّلام) تا حدّی بوده است که به‌عنوان نمونه درباره او گفته‌اند: هنگامی‌که مسیر طولانی مصر تا مکّه را طی می‌کرد مشغول لعن و سبّ امیرمؤمنان (علیه السّلام) بود و نیز هر روز صبح‌گاه 70 مرتبه و شام‌گاه 70 مرتبه آن حضرت را لعن و نفرین می‌نمود. ابن حجر عسقلانی می‌نویسد: «ابن حبّان گوید: حریز، هر صبح و شام علی (علیه السّلام) را هفتاد مرتبه لعن می‌کرد، چون علتش را جویا شدند، گفت: او سر پدران و اجدادم را از تن جدا کرده.»[2]

ب) عمر بن سعد بن ابی وقاص، قاتل امام حسین (علیه السّلام)
مزّی و ابن حجر عسقلانی دو تن از بزرگان علم رجال مورد قبول وهّابیت، با تصریح بر این‌که عمر بن سعد بن ابی وقاص، قاتل امام حسین (علیه السّلام) بوده، او را از تابعین پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و صاحب روایات مورد اعتماد و قابل قبول دانسته‌اند: «عجلی گوید: عمر بن سعد از پدرش روایاتی نقل کرده و دیگران نیز از او نقل کرده‌اند. او تابعی و مورد اعتماد است، او همان کسی است که حسین (علیه السّلام) را کشته است.»[3] چگونه است کسی‌که فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را با آن وضعیت فجیع به شهادت می‌رساند، دختران پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را به اسارت می‌برد، از راویان کتاب مسلم قرار می‌گیرد و علمای رجال اهل سنت، روایات چنین شخصی را حجّت می‌دانند؟!

ج) عمران بن حطّان
وی که یکی از راویان کتاب مسلم است، در وصف ضربت ابن ملجم مرادی (لعنة الله علیه) و در وصف شمشیر آن ملعون این‌گونه مدیحه‌سرایی می‌کند: «عمران بن حطّان شاعر صفریه (گروهی از خوارج) درباره ضربت ابن ملجم می‌گوید: بنازم آن ضربتی را که فرد نیکوکاری آن را فرود آورد که از ضربتش، هدفی جز رسیدن به رضای خداوند نداشت. هرگاه آن ضربت را به یاد می‌آورم، او را کسی می‌یابم که ترازوی عملش نزد خداوند از همه سنگین‌تر است.»[4]

پی‌نوشت:

[1]. برای مطالعه بیشتر به مقالات رجوع کنید:
راویان قاتل و شراب‌خور.
روایت بخاری و مسلم از گروه شرابخواران.
[2]. تهذیب التهذیب، ابن حجر عسقلانی، دار الفکر، بیروت، ج 2، ص 209.
[3]. تهذیب الکمال، یوسف بن الزکی عبدالرحمن المزی، مؤسسة الرسالة، بیروت، ج 21، ص 357.
[4]. المحلّی، ابن حزم الظاهری، دار الآفاق، بیروت، ج 10، ص 484.