پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ طبق روایت شیخ سمری (از نواب خاص) هرکس که مدعی مشاهده صاحب‌الزمان (علیه‌السلام) بعد از او از باب سفارت شده، دروغ‌گو تلقی خواهد شد؛ «اى علىّ بن محمّد سمرىّ! خداوند اجر برادرانت را در عزاى تو عظيم گرداند که تو ظرف شش روز آینده خواهى مرد، پس خود را براى مرگ مهيّا کن و به احدى وصيّت مکن که پس از وفاتت قائم‌مقام تو شود زیرا غيبت تامّه واقع شده و ظهورى نيست مگر پس از اذن خداى تعالى و آن پس از مّدتى طولانى و قساوت دل‌ها و پرشدن زمين از ستم واقع خواهد شد.
و به زودى کسانى نزد شيعيان من آیند و ادعاى مشاهده کنند، بدانيد هر که پيش از خروج سفيانى و صيحه آسمانى ادعاى مشاهده کند دروغگوى افترا بند است، وَ لَا حولَ و لا قُوةَ إِلا باللَّهِ العليّ العَظيم. پس؛ حاضرین از آن توقيع استنساخ کردند و از نزد او خارج شدند، و چون روز ششم فرا رسيد نزد او بازگشته و او را در حال احتضار بود، یکى از مردمان پرسيد: وصىّ  پس از شما کيست؟ گفت: خداوند را امرى است که خود او رساننده آن است و فوت کرد. و این آخرین کلامی بود که از او شنیده شد.»[1] حال آن‌که دیده می‌شود احمد همبوشی مدام از دیدار وی با امام زمان (علیه‌السلام) بعنوان نائب و جانشین آن‌حضرت دم می‌زند و این خود بهترین نص مبنی بر کذب دعوی احمد بصری است که حتی خود صاحب الزمان (علیه‌السلام) او را تکذیب می‌کند.
انصار احمد الکاطع به این روایت اشکال گرفته و می‌گویند: در این روایت اگر قبول کنیم که «هرکس که آن‌حضرت را مشاهده می‌کند، کذاب است» پس در این‌صورت بزرگان شیعه که ادعای دیدار با وی در دوران غیبت کبری را داشته‌اید، جزو همان‌دسته می‌شوند!
اولاً: این‌که برخی از اعلام شیعه به‌دیدار آن‌حضرت رسیده‌اند، هیچ ربطی به احمد همبوشی ندارد زیرا که به‌نص صریح کذب احمد بصری و دروغ‌گویی او از جانب صاحب الزمان (علیه‌السلام) صادر شده است. زیرا آن‌حضرت تأکید می‌کند به شیخ علی السمری که بعد از خودت احدالناسی را بر سفارت مگمار و سپس ذکر می‌کند هر کسی مدعی شهود من شود کذاب است. حال آن‌که این سخن شرح حال احمد بصری است!
ثانیاً: معنای مشاهده در این روایت به‌معنی رؤیت معمولی بین دو شخص یا دیدار یک شیعه با امام خود نیست؛ بلکه به‌حسب سیاق نامه، معنای آن شهود اختصاصی و ارتباط خا صِ مُمتَد با آن‌حضرت است که مختص نواب اربعه (علیهم‌الرحمة) بود. زیرا در روایت داریم که امام (علیه‌السلام) می‌فرماید: «سنتی که مهدی از یوسف به ارث می‌برد سِتر (پوشیدگی امر امامت وی) است. زیرا خداوند بين او و بين خلائق حجابی قرار می‌دهد که با وجود این‌که وی را می‌بينند ولی او را نمی‌شناسند.»[2]
|همچنین در کنار این روایت و بعضی روایات دیگر، منقولاتی صحیحه از بزرگان تشیع، و ثقاتِ علی الإطلاق به‌چشم می‌خورد که آنان با حضرت مهدی (علیه‌السلام) دیدار داشته‌اند و وی را به‌دیده خود نظاره کرده‌اند. همانند دیدار ابن قولویه (علیه‌الرحمة) صاحب جامع الزیارات با آن‌حضرت آن‌هم بعد از هشت سال از شروع غیبت کبری. هم‌چنین دیدار سعید رضی‌الدین (قدس‌الله‌نفسه‌الزکیة) و صاحب وی با صاحب الزمان (علیه‌السلام) در سرداب که راوی این سخن شیخ علی بن عیسی الإربلی از جماعتی از ثقات است و دیگر اولیاءی که در شرح حال آن‌ها چنین نوشته شده است.
ولی خاصیت مطلق تمامی این دیدارها و آن ملاقات‌ها این است که شخص ناظر امام زمان (علیه‌السلام) ادعای فی مشهد المهدی بودن را ندارد و مدعی نیست که دائما با او در ارتباط بوده و همه وقت امکان دیدنش را دارد و از جانب وی سفارت دارد! بلکه در مواقعی که اصلا خبردار نبود یا آن‌چنان اطلاعی و حتی آمادگی نسبت به‌دیدار نداشت، رخصت ملاقات با امام زمان (علیه‌السلام) را گرفته بود.
نیز آنان به حسب دیدار با آن‌حضرت مدعی مقامات عُلیا و مناصب الهی بی‌همتا نگشته‌اند. حال آن‌که احمد بصری مدعیست سفیر امام زمان و شاهد وی و حاضر در محضر وی و سامع کلام وی و حتی مدعی جانشینی اوست و نیز ادعا دارد خود احمد همبوشی زمینه ساز ظهور امام زمان و منسّق و هماهنگ‌کننده ظهور وی بوده، یمانیتش را نیز در دست دارد؛ این مشاهده دقیقا همانی است که حضرت صاحب الزمان (علیه‌السلام) مدعی آن را کذاب دانسته است. علامه مجلسی در بحار نیز بر این وجه بیان تأکید دارد.[3]

پی‌نوشت:

[1]. کمال الدین تمام النعمة، الشیخ ابو جعفر الصدوق، مؤسسة النشر الاسلامی التابعة لجماعة المدرسین بقم، ج2، ص 516.
[2]. بحارالانوار، علامه مجلسی، مؤسسة الوفاء، بیروت، ج51، ص 224.
[3]. بحارالانوار، علامه مجلسی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت،ج52، ص 151.
برای اطلاع بیشتر: ردیه‌ای قاطع بر احمد بن‌اسماعیل الکاطع، اکبر بیرامی، ص ص 125