پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ چرا شیعیان اعتقاد دارند که رزق و روزی موجودات و حتی بارش باران، توسط ائمه و یا با تدبیر آنان صورت می‌گیرد؟ به عبارتی دیگر شیعیان ادعا می‌کنند که باران به واسطه ائمه می‌بارد و آنها به مردم رزق و روزی می‌دهند، و حال آنکه حتی کفار قریش چنین اعتقادی نداشتند و این کارها را از خدا می‌دانستند! «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِهَا لَیَقُولُنَّ اللَّهُ [عنکبوت/ 63] و اگر از آنان بپرسی چه کسی از آسمان آبی فرو فرستاده و زمین را پس از مرگش به وسیله آن زنده گردانیده است حتماً خواهند گفت الله بگو ستایش از آن خداست با این همه بیشترشان نمی‌اندیشند».
پس اعتقاد شیعیان از کفار قریش نیز بدتر است.
پاسخ:
برخی از اعمال در قرآن به خود خدا نسبت داده شده است و در آن به افرادی دیگر نیز - با اذن خدا - نسبت داده شده! چنانچه قرآن کریم می‌فرماید: «وَ مَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ [توبه/۱۸۷] و به عیب‌جویی برنخاستند؛ مگر از آن رو که خدا و پیامبرش از فضل خود آنان را بی نیاز گردانیدند.» در این آیه شریفه، خداوند متعال صفت «بی‌نیاز کردن» را که یکی از صفات رزّاقیت خدای متعال است، به پیامبرش نیز نسبت داده است.
یا در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: «وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا مَا آَتَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُوا حَسْبُنَا الله سَیُؤْتِینَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَی اللَّهِ رَاغِبُونَ [توبه/۵۹] و اگر آنان بدانچه خدا و پیامبرش به ایشان داده‌اند، خشنود می‌گشتند و می‌گفتند: خدا ما را بس است، به زودی خدا و پیامبرش از کَرَم خود به ما می‌دهند و ما به خدا مشتاقیم [قطعاً برای آنان بهتر بود].»
در این آیه نیز صفت «مؤتی»؛ (بخشنده) که از صفات خدای متعال است، در کنار خدا، به پیامبر- نسبت داده شده است. در واقع فرق چنین صفتی در پیامبر- با خدای متعال در این است که این صفت برای خدای متعال ذاتی است و برای پیامبر- با اذن و قدرت خدای متعال، و حضرت بدون اذن و اراده خدا از خود چیزی ندارد.
دقیقاً همین اعتقاد را شیعیان در مورد اهل‌بی (دارند و شبیه همین خصوصیت را در مورد ایشان مطرح می‌کنند. در زیارت جامعه کبیره آمده است: «بِکُمْ فَتَحَ اللهُ وَ بِکُمْ یَخْتِمُ وَ بِکُمْ یُنزِّلُ الْغَیْثَ وَ بِکُمْ یُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَی الْأَرْضِ إِلَّا بِاِذْنِهِ وَ بِکُمْ یُنفِّسُ الْهَمَّ وَ بِکُمْ یَکْشِفُ الضُّرَّ.[1] به واسطه شما خدا آغاز (به لطف) می‌کند و آن را پایان می‌دهد، و باران می‌بارد و به واسطه شماست که آسمان را از افتادن بر زمین نگاه می‌دارد و اندوه را آسان می‌کند و مشکلات را برطرف می‌گرداند.»
اما سؤال ما: آیا صحیح است که طبق روایات اهل سنت،‌ دجّال می‌تواند رزق و روزی موجودات را بدهد و از آسمان باران ببارد؛ ولی پیامبر و اهل‌بیت او نمی‌توانند؟
در «صحیح مسلم» آمده است: «دجّال به نزد گروهی از مردم آمده، آنها به وی ایمان آورده و سخن او را اجابت می‌کنند! دجال نیز به آسمان دستور می‌دهد و آسمان بر آنان باران می‌بارد، و به زمین دستور می‌دهد و زمین سبز می‌شود. به همین سبب حیوانات آنان بسیار رشد کرده و شیر فراوان می‌دهند و نسل بسیار پیدا می‌کنند، سپس نزد گروهی دیگر می‌آید که کلام او را قبول نمی‌کنند. او نیز از نزد آنها می‌رود؛ اما کل حیوانات آنها تلف می‌شوند.»[2]
چرا وقتی شیعیان مطالبی را که مبنای قرآنی و روایی دارد مطرح می‌کنند، وهابیون آن‌ها را به این بهانه تکفیر می‌کنند؛ اما وقتی شبیه همین مطلب را صحیح مسلم در مورد دجّال – مهم‌ترین فتنه‌گر آخر الزمان - می‌آورد، آن را صحیح و بدون هیچ اشکالی می‌دانند؟ برای مطالعه بیشتر می‌توانید به مقالات پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب مراجعه کنید.[3]

پی‌نوشت:
[1]. عيون أخبار الرضاء، شيخ صدوق، نشر جهان، تهران، ۱۳۷۸ ش، ج ۲، ص ۳۰۸.
[2]. «فَيَأْتِي على الْقَوْمِ فَيَدْعُوهُمْ فَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَجِيبُونَ له فَيَأْمُرُ السَّمَاءَ فَتُمْطِرُ وَالْأَرْضَ فَتُنْبِتُ فَتَرُوحُ عليهم سَارِحَتُهُمْ أَطْوَلَ ما كانت ذُرًا وَأَسْبَغَهُ ضُرُوعًا وَأَمَدَّهُ خَوَاصِرَ ثُمَّ يَأْتِي الْقَوْمَ فَيَدْعُوهُمْ فَيَرُدُّونَ عليه قَوْلَهُ فَيَنْصَرِفُ عَنْهُمْ فَيُصْبِحُونَ مُمْحِلِينَ.» صحيح مسلم، مسلم بن الحجاج أبو الحسين القشيري النيسابوري (م ۲۶۱ق)، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، دار إحياء التراث العربي، بيروت، ج ۴، ص ۲۲۵۲.
[3]. خداوند بذات، و اهل بیت به واسطه خدا بر کل عالم تسلط دارند کلیک کنید و قرآن: شرط قبول توبه واسطه کردن پیامبر است. و پاسخ عالم سنّی به شرک دانستن واسطه و کتاب "مبانی اعتقادي وهابیت" » ميزان در توحيد و شرك‌ » ملاك‌هاي شرك نزد وهابيان‌ و کتاب پاسخ به شبهات مطرح شده توسط توحيد قريشي در مورد سماع، زیارت، شفاعت اموات » ... مراد عدم قدرت زندگان بر شنوا ساختن مردگان به صورت استقلالي است ، و نه با واسطه قدرت خدا و نقدی بر ادعای اشتراک شیعیان با مشرکان

تهیه و تنظیم: حجه الاسلام محمد صادق محسن زاده