پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هر انسان آزاده‌ای نسبت به ظلم ظالم ساکت نمی‌نشیند و در حد توان و حداقل با زبان خویش از مظلوم دفاع می‌کند. در حاکمان ظالم زمان اهل‌بیت (علیهم‌السلام) چند نفر در ظلم کردن زبانزد عام و خاص هستند و حجاج بن یوسف ثقفی سرآمد آنها است که همتای متوکل و یزید بن معاویه از خونخوارترین حاکمان بنی‌امیه است؛ لیکن عالم صوفی‌مرام ملقب به شیخ اکبر در بین صوفیان به تجلیل از چنین ظالمی می‌پردازد.
حجاج بن یوسف از طرف حکومت مروانی بعد ازآن‌که مکه را از تصرف حکومت زبیری به فرماندهی عبدالله بن زبیر درآورد؛ حکمران مکه و مدینه شد. وی در دوران زندگی خود دست به جنایاتی زده است که در تاریخ اسلام کم‌نظیر و یا بی‌نظیر است.
یکی از کارهایی که حجاج ملعون انجام داده است تخریب و به آتش کشیدن کعبه است؛ ابن کثیر در کتاب تاریخ خود می‌نویسد: «حجاج با پنج دستگاه منجنیق از هر سو کعبه را که عبدالله بن زبیر در آنجا متحصّن شده بود زیر سنگ‌باران خود گرفته بود».[1] دیار بکری (م 966) [2] نیز در کتاب تاریخ خود معروف به"تاریخ الخمیس"چنین نوشته است: «حجاج کعبه را با سنگ و آتش زیر ضربات خود گرفت تا این‌که آتش به پرده کعبه افتاد و شعله از هر سو، زبانه کشید. در این هنگام ابری از طرف جدّه، نمایان گشت که با رعدوبرق پیش می‌آمد تا این‌که در بالای کعبه و محدوده مطاف آن قرار گرفت و به‌سختی بارید و آب از ناودان سرازیر گشت و آتش خاموش شد. پس از آن به‌جانب کوه ابوقبیس رفت و برقی شدید از آن برجهید و منجنیق را همانند کوره در خود به گداخت و چهار خدمه آن را به آتش کشید و بکشت. در رعدوبرق دیگر، منجنیق و چهل تن گداخته و سوختند.»[3] ولیکن ابن عربی شیخ اکبر صوفیان از همه‌ی این جنایات چشم‌پوشی می‌کند و در حمایت از حجاج، علاوه بر ترحم و طلب رحمت از درگاه الهی برای او از حجاج چهره‌ای آبادگر به تصویر می‌کشد که کعبه‌ی تخریب‌شده را آباد کرده است؛ بدون آنکه بنویسد به دستور چه کسی خراب‌شده است! وی در کتاب فتوحات خود چنین آورده است: «و لقد وفّق الله الحجّاج رحمه الله لرد البیت علی ما کان علیه فی زمان رسول الله صلّی الله علیه و سلّم و الخلفاء الراشدین فانّ عبد الله بن زبیر غیّره و ادخله فی البیت فأبی الله الّا ما هو الأمر علیه و جهلوا حکمه الله فیه.[4] و خداوند حجّاج را که رحمت خدا بر او باد موفق کرد به برگرداندن بیت در مکانی که در زمان پیامبر صلی الله علیه و سلم و خلفاء راشدین بود و عبدالله بن زبیر آن را تغییر داد و حجّاج آن را به بیت ملحق نمود. خداوند اِبا فرمود جز بر تحقّق آنچه امر او به آن تعلّق یافته بود و آن‌ها، حکمت الهی را در آن نمی‌دانستند.»
جدا از اینکه شیخ اکبرِ صوفیان لفظ "و آله" را از صلوات بر پیامبر حذف کرده است؛ در این عبارت چنان با طلب توفیق و طلب رحمت از حجاج یاد می‌کند گوئیا تخریب کعبه و یا دیگر جنایات او را نشنیده است.

پی‌نوشت:

[1]. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه (۱۵ جلد)، ج ۸، ناشر: دار الفکر بیروت، صفحه ۳۲۹
[2]. حسین بن محمد بن حسن دیار بکری از مورخان قرن دهم هجری است
[3]. دیاربکری، حسین بن محمد، تاریخ الخمیس فی احوال انفس النفیس، ج ۲، ناشر: دار صادر بیروت، صفحه ۳۰۵
[4]. ابن عربی، محمد بن علی، الـفتوحات المکیة (چهار جلدی)، جلد ١، ناشر: دار صادر بیروت، صفحه 706