پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در قرن 4 میلادی وقتی مسیحیان به کمک کنستانتین، مسیحیت را رسمیت بخشیدند، با مشرکان و آداب و رسوم مشرکان به شدت برخورد کردند. آنها دیگر به نوشتن کتاب و رساله علیه بدعت‌گذاران اکتفا نکردند، بلکه با مخالفان خود با خشونت و شکنجه برخورد کردند.[1] مسیحیان با قدرتی که پیدا کرده بودند، ادیان دیگر را با زور ریشه کن می‌کردند.[2] نویسنده‌ای مسیحی بیان می‌کند: «چه انقلابی! در کمتر از یک قرن، کلیسای آزار و اذیت کشیده به کلیسایی آزاردهنده تبدیل شده بود. دشمنان آن، یعنی «بدعت گذاران» (کسانی که از جامعیت ایمان کاتولیکی «جدا» شدند) اینک دشمنان امپراتوری نیز به حساب آمده و از این‌رو، مجازات می‌شدند. مسیحیان برای اولین بار، دیگر مسیحیان را به دلیل داشتن دیدگاه های متفاوت در باب ایمان، به قتل می‌رساندند».[3] گروه‌های مسیحی هر یک خود را راست کیش می‌پنداشتند و دیگران را بدعت گذار و مرتد.[4] طبق کتاب مقدس [5] کسی که مرتد شد، راه توبه برای او بسته است.
مجازات بدعت و ارتداد مرگ است. توماس آکویناس (متوفی 1274 م) که یکی از بزرگ‌ترین و صاحب نفوذترین دانشمندان مسیحی است، می‌گوید: «کلیسای کاتولیک هزاران نفر از بدعت گذاران مسیحی را سوزاند [6] و یا گردن زد.[7] نه تنها مجازات مرتد مرگ بود؛ بلکه مجازات نگهداری کتاب مرتدان نیز مرگ بود».[8] کلیسای مسیح در برخی از موارد، اجازۀ دفن و کفن مقتولین را نیز نمی‌داد. نیکولاس سوم طی فرمانی در 1280 م  اعلام داشت: «بدین ‌وسیله ما عموم بدعت‌گذاران را تکفیر و لعنت می‌کنیم. هر کسی ایشان را طبق شعایر مسیحی اجازه کفن و دفن دهد، محکوم به تکفیر خواهد شد. چنین کسی مورد بخشایش قرار نخواهد گرفت، مگر آنکه با دست خویش، اجساد به گور سپرده آن مردگان را از زیر خاک بیرون آورد و به دور افکند».[9]
مسیحیان حتی به بدن بی جان بدعت گذاران نیز رحم نمی‌کردند و گزارش شده است بعد از نه ماه از مرگ شخصی، قبر او را شکافتند و جنازه او را مجازات کردند.[10] مسیحیان برای پاک‌سازی عقاید ایمانداران، دادگاه‌های تفتیش عقاید راه انداختند و بدعت گذاران و مرتدین را به طرز فجیعی مجازات می‌کردند. تنها تورکمادا (Torquemada) رئیس یکی از دادگاه‌های تفتیش عقاید، 10220 نفر را به زنده سوختن در آتش محکوم کرد.[11] خوان آنتونیو لورنت (Juan Antonio Lorente)که از منشیان محکمۀ تفتیش عقاید مادرید بوده است، می‌نویسد: «وقتی متهم بر اثر شکنجه‌ها نیمه جان می‌شد از او درخواست اعتراف و ابراز پشیمانی می‌کردند، اگر متهم اعتراف می‌کرد و ابراز پشیمانی و توبه می‌نمود، در حق او لطف می‌کردند و قبل از انداختن در آتش خفه‌اش می‌کردند، اما اگر از اعتراف خودداری می‌کرد او را به عنوان مرتدی که از کرده‌اش پشیمان نیست زنده زنده می‌سوزاندند».[12]
در قرن 12، مردم آلبی در جنوب فرانسه تقاضای الغای مالکیت ارضی کلیسا و بازگشت به دوران انجیلی را داشتند، یعنی دورانی که کلیسا هیچ گونه قدرت و نفوذ دنیوی نداشت و روحانیون به تبلیغ احکام انجیل اشتغال داشتند. اما کلیسای کاتولیک آنها را مرتد نامید و همه را قتل عام کرد. نائب پاپ موسوم به آرنو در جواب این سؤال که آیا کودکان را نیز قتل عام کنیم، جواب داد: «آری، همه را بکشید. خدا بندگان خوب خود را باز خواهد شناخت».[13] در پاریس سه هزار پروتستان در یک شب قتل عام شدند.[14]
یکی از وحشیانه‌ترین و سخت‌ترین شکنجه‌ها در مورد مایکل ستلر (Michael Sattler) مؤلف اعتراف نامۀ اشلایتهام اعمال شد. وی که از رهبران آناباپتیست بود به سبب بدعت محاکمه و در 1527 اعدام شد حکمی که داوران برای وی صادر کردند، چنین بود: «مایکل ستلر به جلاد سپرده شود تا او را به محل اعدام ببرد و زبانش را ببرد، آنگاه او را به گاری ببندد و با انبر تفتیده دو بار بخش‌هایی از بدنش را بکند، پس از اینکه او به بیرون از دروازه برده شد پنج بار دیگر به همین شیوه بدنش دریده شود پس از اینکه به دستور عمل شد او را به عنوان یک بدعت کار سوزاندند تا خاکستر شد. برادران هم‌قطارش با شمشیر به قتل رسیدند و خواهرانش غرق شدند همچنین همسر وی نیز چند روز بعد غرق شد».[15] در مجمع ریمز ( Reims شهرکی در فرانسه) توسل به اُردئال که عبارت بود از آزمایش به وسیله سوزاندن بدن با پولاد سرخ یا سرب داغ نیز مشروع شد.[16]
پی‌نوشت‌:
[1]. ر. ک: ا. گریدی، جوان، مسیحیت و بدعت‌ها، ترجمه عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، قم، موسسه فرهنگی طه. ص 130-135.
[2]. کونگ، هانس، تاریخ کلیسای کاتولیک، ترجمه حسن قنبری، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ص 84-85.
[3]. هانس کونگ، پیشین، ص 85.
[4]. سلیمانی، عبدالرحیم، (1384)، مسیحیت، قم، ص 106-107.
[5]. عبرانیان 6: 4-6.
[6]. ر. ک: هانس کونگ، پیشین، ص 188.
[7]. هانس کونگ، پیشین، ص 220.
[8]. سلیمانی، پیشین، ص 127.
[9]. دورانت، ویل، (1365)، تاریخ تمدن، ترجمه جمعی از مترجمان، تهران، سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، ج 4، ص 1048 – 1049.
[10]. ر. ک: هانس کونگ، پیشین، ص 133.
[11]. ولف، کری، (1358)، درباره مفهوم انجیل‌ها، ترجمه محمد قاضی، تهران، شرکت سهامی کتاب‌های جیبی، ص 126.
[12]. ولف، پیشین، ص 127-128.
[13]. ولف، پیشین، ص 125-126.
[14]. هانس کونگ، پیشین، ص 203.
[15]. وان وورست، مسيحيت از لابه‌لاى متون، ترجمه جواد باغبانى و عبّاس رسول‌زاده، قم، مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى، 1384، ص 321.
[16]. زیبائی نژاد، محمد رضا، (1383)، مسيحيت شناسي مقايسه‌اي، سروش 1383، ص 306.
ویدیوی زیر ،گزارش یک کشیش آمریکایی به نام برنت وینفیلد (Brent Whinfield) است که از جنایات مسیحیت در دادگاه‌های تفتیش عقاید سخن می‌گوید.