پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اسلام عزیز آخرین دین از ادیان الهی و کامل کنندهی سایر ادیان و منسوخ کننده‌ی ایشان است و پس از اسلام و آیین مسلمانی، خداوند متعال دین و مذهب دیگری را از بشر و بندگانش قبول نمی‌کند. این موضوع به صراحت در قرآن کریم بیان شده و آمده: إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ[1] در حقيقت، دين نزد خدا همان اسلام است.

مولای متقیان امیرمومنان علی علیه السلام در نهج البلاغه می‌فرمایند: لَاَنْسُبَنَّ الْإِسْلاَمَ نِسْبَةً لَمْ يَنسُبْهَا أَحَدٌ قَبْلِي [2] مى‌خواهم طوری اسلام را تفسير كنم كه هيچ كس ‍روشن و مبین نكرده باشد، و ایشان در ادامه مفهوم اسلام و پذیرش آن را در شش مرحله معرفی فرمودند: الْإِسْلاَمُ هُوَ التَّسْلِيمُ، اسلام همان تسلیم و سر فرود آوردن در برابر ذات اقدس حق است. وَالتَّسْلِيمُ هُوَ الْيَقِينُ، و وقتی کسی تسلیم است و پذیرفته که به آن یقین داشته باشد و الا عملی کورکورانه و غیرعالمانه انجام داده است. بعد مى فرمايد: وَالْيَقِينُ هُوَ التَّصْدِيقُ، ایمان و یقین هم برخواسته از تصدیق و قبول کردن است، یعنی علم و دانایی شرط لازم است ولی شرط کافی نیست! وَالتَّصْدِيقُ هُوَ الْإِقْرَارُ، ونیز ایمان قلبی را باید با شهادتین و اقرار فریاد زد و زبان به توحید گشود. وَالْإِقْرَارُ هُوَ الْأَدَاءُ، حضرت ادامه دادند: اقرار همان انجام وظيفه است، یعنی قبول مسئولیت و پذیرفتن شرایط بندگی و عبودیت.  وَالْأَدَاءُ هَوَ الْعَمَلُ و اتمام این تسلیم و نهایت آن، این است که به شرایط و مسئولیت‌های برعهده گرفته شده عمل شود و شریعت را رعایت کند. واجبات را انجام داده و ترک محرمات کند و در انجام آنچه انسان را به قرب الهی نزدیک می کند کوشا باشد.

پس روح اسلام و مسلمانی پس از اعتقاد و ملتزم شدن به عقاید و اصول، انجام تکالیف شرعی و پایبندی به شریعت است. ضرورت انجام تکالیف شرعی از روایت امیرالمومنین علیه السلام به خوبی درک می‌شود، چرا که شریعت مدار بودن با اصل قبول اسلام و تسلیم شدن ذر برابر خدا گره خورده است. با نگاهی به روایات نبوی صلی الله علیه وآله نیز این اهمیت را می‌‌توان از عمق جان درک نمود. حضرت رسول صلی الله علیه وآله مردم را تشویق به پرداختن به شریع می‌کردند و حتی گاهی موارد با شدت بیشتر این مطلب را گوشزد می‌نمودند.

در روایتی از پیامبر صلوات الله علیه وآله آمده که ایشان فرمودند: اف لکل مسلم لا یجعل فی کل جمعه یوما یتفقه فیه امر دینه و یسال عن دینه [3] وای بر هر مسلمانی که در هفته یک روز برای شناخت مسائل دینی وعبادی خود جستجو نکند و از دینش پرسشی نداشته باشد. در این بیان از نبی مکرم دستور آمده که برای عمل به شریعت حداقل یک روز را در هفته برای آشنایی و نحوه ی عمل به احکام الهی وقت گذاشته شود. بدون چراغ احکام نمی‌توان مسیر بندگی و تکامل را طی کرد و اقدامی را که برخی مسلک های منحرف پی گرفته اند و از گذشته تا به حال با ترک احکام، این مهم را نادیده گرفته‌اند. امام صادق علیه السلام کسی را که بدون آشنایی و بصیرت نسبت به احکام، عمل می‌کند را گمراه خوانده و فرمودند: العامل علی غیر بصیرةکالسائر علی غیر الطریق ولا یزیدةسرعةالسیر من الطریق الا بعدا[4] ترک شرع و اعمال شریعت کج راهی است که انسان را از مسیر انسانیت و هدف خلقت دور ساخته و خسران اخروی را در پی خواهد داشت.

منابع:

1- سوره : آل عمران آیه : 19
2- نهج البلاغه / اصول کافي جلد 2 صفحه 45
3- بحار الانوار/ج 1/176
4- بحار الانوار /ج 1/ص 206