پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی، زنان، اغلب به حسادت، عشوه‌گری و نابخردی شناخته می‌شوند، اما این همه‌ی داستان نیست، بلکه در شاهنامه، زنانی خردمند هم وجود دارند، از جمله گُردیه / گُردیا یکی از زنان اشراف‌زادهٔ ایرانی از خاندان مهران و خواهر سپهبد بهرام چوبین بود.

هنگامی که بهرام چوبین علیه خسرو پرویز، شورید و پادشاهی ساسانی و سرزمین ایران را با بحران مواجه ساخت، درست در زمانی که کسی جرئت ایستادن در برابر بهرام را نداشت، خواهرش گردیه در برابرش ایستاد و او را اندرز داد (که پندهای خردمندانه و حکیمانه او در شاهنامه آمده) و لب به سرزنش برادر باز کرد.

گردیه اندیشه‌ها و کردارش بر مبنای شرافت، عقلانیت و حکمت است. او بعدها به همسری خسرو پرویز در آمد که از خسرو، پسری به نام جوانشیر زایید و این جوانشیر، پس از مرگ خسرو پرویز، مدتی کوتاه بر ایران پادشاهی کرد.

حکایت زندگی، گفتارها و رفتارهای گردیه در شاهنامه به تفصیل آمده است. اما یکی از ویژگی‌های مهم گردیه (این خردمندترین زن شاهنامه) آن است که او با چادر و پوششی کامل در حوادث تاریخی حضور داشت.

چنان که او هنگامی که خواست به دیدار برادرش برود، افسر (تاج) از سرش برداشت و چادر بر سرش کرد و به دیدار او رفت.[1]

پی‌نوشت:

[1]. ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه، تهران: مؤسسه انتشارات امیر کبیر، 1354، ص 497.
میترا مهرآبادی، شاهنامه کامل فردوسی به نثر پارسی، تهران: انتشارات روزگار، 1379، ج 3، ص 559-560.