پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بسیاری از مردم دنبال یک دعا، حرز و ... هستند که همراه خود داشته باشند تا از بلایا حفظ شوند؛ همچنین جمعیت زیادی از مردم دچار آسیب‌های ماورایی، مانند آسیب‌های اجنه، سحر، طلسم و... شده‌اند. استفاده از حرز امام جواد علیه‌السلام در این موارد توصیه شده است.

امام جواد علیه‌السلام حرزی همراه خود داشته‌اند و این حرز، توسط علماء، کتُب و منابع مختلفی ذکر شده است:

1. کتاب الخراج و الجرائح
2. ابن شهر آشوب در مناقب آل ابی طالب
3. مرحوم علامه مجلسی در چندین موضع بحارالأنوار
4. کشف الغمة فی معرفة الأئمه
5. مدینه معاجز الأمة الإثنی عشر
6. السید المرتضى فی عيون المعجزات
7. سید بن طاووس در کتاب الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان

این حرز با (بسم الله الرحمن الرحيم) و سوره حمد شروع شده است و اتمام آن با ذکر صلوات بر پیامبر و حمد الهی است. این روش در بسیاری از ادعیه وارد شده و محتوای این حرز دارای حمد و ثنا و توسل می‌باشد و نوعی مؤیّد قوی بر استفاده کردن و صدور از معصوم است.

به نظر می‌رسد این حرز طبق مفاد روایت در همه امور کاربرد دارد. اولین بار خود امام علیه‌السلام از این حرز استفاده نمودند و بار دوم برای مأمون نوشتند که مجرّب و مفید واقع گردید به گونه‌ای که مأمون این حرز را در جنگ‌ها همراه خود داشت.

نوشتن این حرز روی پوست آهو توصیه شده است؛ البته پوست آهو باید از حیوانی باشد که ذبح شرعی شده است. طریقه نوشتن حرز باید مطابق با دستورات روایی صورت بپذیرد؛ هرچند برخی کارشناسان دینی معتقد هستند نوشتن روی کاغذ نیز مفید و مثمر ثمر است.

برخی کارشناسان نسبت به حجیت و صادر شدن آن از امام معصوم علیه‌السلام تشکیک کرده‌اند. باید بیان داشت همراه داشتن اوراد و اذکاری در ستایش و پناه بردن به خداوند، اگر نفعی نداشته باشد، ضرری هم ندارد؛ توصیه برخی از علما و اساتید فِرق و ادیان، بر این است که این حرز را در پوست آهو، نوشته و بر بازو داشته باشیم. افزون بر مبحث روایی این حرز، مجرب بودن آن را دلیلی بر استفاده از این حرز بیان می‌کنند. از این‌رو علاوه بر حفظ از مشکلات و شرور، خواص درمانی زیادی هم با استفاده از این حرز گزارش شده است.

برخی از محققان در صحت این حرز و انتساب آن به امام معصوم علیه‌السلام اشکال کرده و بعید دانسته‌اند که این حرز، از امام جواد علیه‌السلام صادر شده باشد. «علامه مجلسی» در بحارالانوار پس از نقل اشکالات صاحبِ «کشفِ الغُمّه» می‌نویسد: ممکن نیست خبر مشهوری را که در بسیاری از کتاب‌ها نوشته شده است، به محض استبعاد آن، رد نمود.[1]

پی‌نوشت:
[1]. علمه مجلسی، بحارالانوار ج 50، ص 71 - 69.

محمد جواد نصیری