پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ یکی از عوامل مهم ترویج عقاید باطل و دفاع از اندیشه‌های خرافی در فرقه‌ها انگیزه‌های دنیوی و امیال نفسانی رهبران و بزرگان این فرقه‌ها است. این افراد نه از روی جهالت و نادانی بلکه از  روی علم و آگاهی و برای رسیدن به اهداف دنیوی هماننـد دستیابی به اموال دنیا و مقامات دنیوی و .... از احساسات مذهبی پیروان خود و دیگر افراد خارج از فرقه و جهل آنها نسبت به مبانی صحیح اعتقادی، استفاده کرده و از این طریق به اندیشه های خرافی به نام دین و مذهب دامن زده و به دفاع از آنها می پردازند.

یکی از اندیشه‌های افراطی و باطلی که دست آویزی برای برخی از بزرگان فرقه‌ها از جمله فرقه اهل حق شده است، پرداختن به مسأله غلو است. بسیاری از این افراد سعی می‌کردند به منظور دستیابی به دنیا با بیان عقایدی فریبنده، دیگران را فریب داده و آنها را به خود جذب کنند. این گروه عمدتاً شیادانی بودند کـه بـرای رسیدن به مقامات دنیوی و نفوذ و تأثیر در نفوس مردم و پیدا کردن مریدان، خود را به ائمه (علیهم السلام) منتسب می کردند، و نسبت‌های دروغ و غلوآمیز به ایشان می‎دادند و در برخی موارد خود را در مقام و رتبه با ائمه(علیهم السلام) شریک می‎پنداشتند و یا خویشتن را نائب و جانشین و دون آنها معرفی می‌کردند.[1]

این رهبران تلاش می‌کردند با جعل ادعای غلوآمیز الوهیت برای برخی از بزرگان دینی و مذهبی، و انتساب خود به این افراد بر مبنای عقایدی همچون دونادون و حلول و سرسپاری، که از معتقدات فرقه اهل حق است، قداست خویش را به اثبات رسانند و این قداست و مقام روحانی و معنوی موجب شده تا پول و ثروت به سمت آنان سرازیر شود و از این طریق برای خود کسب مقام کنند.

از طرفی نیز این اندیشه های باطل را با برچسپ حقیقت و با تعصب کور در ذهن پیروان خود جا زده، به گونه ای که این افراد خود را برتر از دیگران و آیین انتخابی خود را، بهترین آیین ها می دانند[2] و بر همین اساس پیروان خود را بی نیاز از التزام به تکالیف دینی دانسته و از ادای حقوق  الهی فرار می کنند. در روایات معصومین(علیهم السلام) این افراد مورد لعن قرار گرفته اند. امام صادق (علیه السلام) در نکوهش اینان می فرماید:« لَعَنَ اللَّهُ الْغُلَاةَ وَ الْمُفَوِّضَةَ فَإِنَّهُمْ صَغَّرُوا عِصْيَانَ اللَّهِ وَ كَفَرُوا بِهِ وَ أَشْرَكُوا وَ ضَلُّوا وَ أَضَلُّوا فِرَاراً مِنْ إِقَامَةِ الْفَرَائِضِ وَ أَدَاءِ الْحُقُوقِ؛[3] خداوند غُلات و مفوضه را لعنت کند. آنها عصیان پروردگار را کوچک کردند، به خدا کافر شدند و شرک ورزیدند و گمراه شدند و گمراه کردند، تا از اجرای احکام الهی و ادای حقوق فرار کنند.»

این رهبران فرقه‌ها که از کوته فکری و ساده اندیشی مریدان و پیروان خود استفاده سوء نموده و برای رسیدن به مطامع دنیوی خود افکار باطل و غلو آمیز را ترویج می دهند، بر اساس کلام امام معصوم(علیه السلام) که فرمود: «مَنْ عَلَّمَ بَابَ ضَلاَلٍ كَانَ عَلَيْهِ مِثْلُ وِزْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ وَ لاَ يُنْقَصُ أُولَئِكَ مِنْ أَوْزَارِهِمْ؛[4] و کسی که [دریچه ای رو به گمراهی باز کند و] باب ضلالت را تعلیم دهد [که سبب انحراف مردم شود] عقوبتی مانند گناه کسانی که به آن عمل می‌کنند بر گردن اوست، بدون آنکه چیزی از گناه آنان کاسته شود.» قطعاً در درگاه الهی باید پاسخگو بوده و در گمراهی این افراد شریک هستند.

پی نوشت:
[1]. خواجه الدین، سید محمدعلی، سرسپردگان(تاریخ و شرح عقاید دینی و آداب ‌و رسوم اهل حق)، ص15
[2]. جیحون آبادی، نعمت الله، حق الحقايق ، جیحون، ص 20
[3]. ابن بابويه، محمد بن على‏، علل الشرائع‏، مطبعة الحیدریه، نجف، 1385 ق، ج 1، ص 127
[4].شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 6، ص 436