پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قانون جذب یکی از خرافه هایی است که به صورت افراطی، در همه نقاط جهان و به صورت گستره ترویج می شود. خانم راندا برن در کتاب قدرت، رسیدن به خواسته ها را مبتنی بر عشق می داند ولی منظور از عشق، در اینجا، تفاوت ماهوی با عشق متعارف دارد؛ وی می گوید: «بدون استثناء هر کسی که زندگی خوبی دارد برای به دست آوردن آن از عشق استفاده کرده است. قدرت داشتن تمام چیزهای خوب در زندگی، عشق است. از روز اول و ازل، در همه ی ادیان و مکتب،ها ،همه ی اندیشمندان فیلسوفان پیامبران و رهبران در مورد عشق گفته اند و نوشته اند. بیشتر ما حقیقت سخنان آنان را درک نکرده ایم اگر چه آموزه های آن ها مخصوص زمان خودشان بوده، اما حقیقت پیام آنها برای دنیای امروز هم صدق می کند: عشق، زیرا وقتی عاشقی از قوی‌ترین نیروی هستی استفاده میکنی. پرنتیس مال فورد: «عشق ماهیتی است همچون آب و هوا حقیقی، گرچه دیده نمی شود؛ نیرویی محرک، زندگی بخش و فعال است. عشق هم چون امواج اقیانوس در حرکت است.»

عشقی که بزرگترین اندیشمندان و ناجیان عالم در موردش صحبت کرده اند با آنچه بیشتر مردم از عشق درک کرده اند متفاوت است. چیزی ماورای دوست داشتن خانواده و دوستان و علاقه مندی ها، زیرا عشق تنها یک احساس نیست. عشق نیرویی مثبت است. عشق ضعیف، ناتوان و یا ظریف نیست. عشق نیروی مثبت زندگی است، عشق دلیل تمام خوبی ها و چیزهای مثبت است؛ در زندگی صد نیروی مثبت مختلف وجود ندارد، فقط یکی است. نیروهای عظیم طبیعت مانند نیروی جاذبه زمین و الکترومغناطیس برای ما قابل رویت نیستند اما در قدرت آنها هیچ شکی وجود ندارد. ما نیروی عشق را نمی بینیم اما در حقیقت، قدرتش بارها عظیم تر از هر نیروی دیگری است. شواهد بسیاری از وجود این نیرو در سراسر دنیا به چشم می خورد. بدون عشق زندگی بی معنا است. یک لحظه به این فکر کن دنیا بدون عشق چگونه خواهد بود؟ اول از همه اینکه تو الان وجود نداشتی؛ بدون عشق تو به دنیا نمی آمدی نه تو و نه هیچ آدم دیگری متولد نمی شد؛ در حقیقت هیچ انسانی روی کره ی زمین وجود نداشت. اگر امروز نیروی عشق متوقف شود تمام نژاد بشر به تدریج منقرض خواهد شد.»[1]

عشقی که راندابرن در کتابش می آورد چیست؟ وی بیان می کند که عشق چیزی است که عامل حیات است، عشق نیروی مثبت زندگی است. عشق دلیل تمام خوبی ها و چیزهای مثبت است. همچنین توضیح می دهد که عشق، ماورای دوست داشتن خانواده و علاقه مندی ها است. با این بیان متوجه می شویم که عشق، در تفکرات راندا برن اصلی ترین موضوع و محور زندگی است. اما عشق حقیقی در عالم، عشق به غایت متعالی و خداوند می باشد. عرفاء و ادباء هم در طول تاریخ، عشق اصلی و محور زندگی را خداوند بیان کرده اند. ولی راندابرن معنای دیگری را اراده کرده است.

راندابرن در کتاب قدرت، معنی عشق را غیر از معنی اصطلاحی بیان می کند: «چالز هنل: قانون جذب یا قانون عشق ..... هر دو یکی هستند. قانون جذب قانون عشق است، این همان قانون قدرتمندی است که بی نهایت کهکشان و اتم را در هماهنگی با یکدیگر نگه داشته است. در همه چیز این جهان هستی وجود دارد و آن را اداره می کند و این قانون است که در زندگی تو جریان دارد. به عبارت جهانی، قانون جذب می گوید: مشابه ها یکدیگر را جذب می کنند. به عبارتی ساده از هر دست بدهی از همان دست دریافت خواهی کرد. هر آنچه را در زندگی ببخشی همان را دریافت خواهی کرد. بنابر قانون جذب، هر آنچه بدَهی، دقیقاً همان چیزی است را در زندگی ات جذب می کنی.»[2]

اشکالی که وارد می شود این است که معنی کردن عشق به قانون جذب خروج از معنای متعارف است. عشق را حبّ افراطی یا اشدّ حباً معنی کرده اند. عِشق یا دل‌دادِگی، حسی است که به معنای دوست داشتن فرد یا چیزی است. اما در کل، عشق باور و احساسی عمیق، شدید و لطیفی است که با مفاهیم صلح و انسان‌دوستی مطابقت دارد.  اما راندابرن بدون توجه به معنی عشق آن را بر یک فرضیه خرافی حمل می کند. حمل معنی عشق به قانون جذب، کاملاً غلط است. مخصوصاً این که در توضیح عشق گفته شده است که حتی حیات و بقای نسل بشر به وجود عشق بستگی دارد و سپس بیان شده است که عشق قانون جذب است.

در حالی که می بینیم کسانی که عشق به معنی قانون جذب را ندارند یا حتی مخالف آموزه های قانون جذب عمل می کنند، نه تنها حیات و بقای نسل دارند، بلکه زندگی خیلی عالی و خوبی دارند و رضایت از زندگی و کیفیت زندگی بالایی دارند. این نشان می دهد که تعریف از عشق به قانون جذب، تفسیری غلط و مصادره به مطلوب است. نکته بعدی این است که راندابرن در تعریف قانون جذب گفته است: «هر چیزی همانند خود را می‌سازد یا هر معلولی شبیه علت خود است.» [3] این یک قاعده در مرام جادوگری است. لذا بهتر است بگوییم قانون جذب یعنی عمل به قانون جادو و خرافه.

پی‌نوشت:
[1]. راندا برن، قدرت، ترجمه احمد مختاری و سپیده سپیده دم، نشر نبض دانش، تهران، 1399، ص12 و 13.
[2]. همان، ص 18.
[3]. فریزر، رابرت جورج، شاخه زرین،(پژوهشی در جادو و دین) ، 1384، تهران، آگاه، ص 87.

محمد جواد نصیری