پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مرتضی اسماعیل پور مزدور رسانه ای تشکیلات بهائیت در توییتی که به مناسبت تعرض به سه روحانی در حرم حضرت علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) منتشر کرد، با دفاع از عامل تروریستی جنایت مدعی شد: «آخوندها باعث مرگ و کشتار هزاران بیگناه شدند! عامل و تبلیغ گر یک حکومت فاشیست و ضدانسانی اند! آنان با اطلاع از تنفری که مردم از آنان (دکان مالی و قدرت) دارند آخوند شدند، به همین دلیل حالا که هزینه جان شان را پرداخت می کنند نباید دلخور باشند! آخوند خوب آخوند مرده است! حق شان است.»[1]

اما در پاسخ به این عنصر خود فروخته و تشکیلات بهائیت می گوییم:

اول: آنان که باعث مرگ هزاران بیگناه شدند، حامیان غربی بهائیت هستند که با حمایت از رژیم های دیکتاتور و فاسدی نظیر رژیم بعث عراق و رژیم سعودی و... باعث مرگ هزاران بیگناه در ایران و یمن و... شدند. آنان که تولید کننده و استفاده کننده از سلاح های شیمیایی و کشتار جمعی هستند و فرقه شما در پناه حمایت آنان تبلیغ و رشد کرد.[2]

فاشیست و ضدانسانی همان پیشوایان و مسلکی است که حکم به قتل عام انسان ها و نابودی آثار فرهنگ و تمدن بشریت داده [3] و مخالفین خود را بخاطر پیروی از عقل و شرع و انکار بهائیت، در زمره حیوانات دانسته است؛[4] همانانی که به دروغ و مزورانه شعار وحدت عالم انسان سر می دادند!

دوم: این مزدور تشکیلات بهائیت سعی در مردمی جلوه دادن حرکت تبعه ی خارجی و تکفیری این جنایت داشته و مدعی شدند که روحانیون شیعه با اطلاع از تنفر مردم لباس مقدس روحانیت پوشیدند و مرگ حق شان است. اما خدای را شکر که مردم با برگزاری تشییع پرشور و باشکوه جواب این مزدوران خود فروخته را باری دیگر دادند. اما آنکه از روحانیت شیعه تنفر دارد و نفرت پراکنی می کند، شما بهائیان و همان برادران قاتل وهابی تان هستید.

سوم: فرقه بهائیت از یک سو توهین را خصوصاً در حق علمای شیعه ممنوع و حرام می‌دانند: «بر حسب فرمان حضرت مؤسس یعنی بهاءالله، این طایفه (بهائیان) در حق احدی بد نمی‌گویند، حتی در حق اَعدای (دشمنان) خویش؛ چه که سبّ و لعن و زشت گویی، حرام قطعی است، تا چه رسد به (سبّ و لعن) بزرگان شیعه که در جلالت قدر و عُلوّ ایشان، شبهه‌ای نیست...»[5] و از سویی دیگر خود و مزدوران شان تا حد توان، از هیچ توهین و جسارتی در حق بزرگان شیعه کوتاهی نمی کنند!

چهارم: عناصر بهائیت که نتوانستند خوشحالی خود را از شهادت دو روحانی مردمی، خدوم و روزه دار پنهان کنند و آنان را عامل ظلم وظالم خواندند که در شعارهایشان خود را دست بوس و گوسفند ظالمین می خوانند: «... اگر ستم‌کاری دست تطاول بگشاید و مانند گرگ تیزچَنگ هجوم نماید، اَحبای الهی مانند اَغنام (گوسفند) تسلیم شوند. لهذا مقاومت ننمایند بلکه تیغ و شمشیر را به شَهد و شیر مقابله نمایند. زخم به جِگرگاه خورند، دست قاتل را ببوسند.»[6]

پی‌نوشت:
[1]. به نقل از حساب توییتری مزدور تشکیلات بهائیت مرتضی اسماعیل پور.
[2]. جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: الجزایر، تونس، ویتنام، یمن و تکرار بهائیت!
[3]. «و در یوم ظهور حضرت (باب) منطوق بیان، ضرب اَعناق (زدن گردن‌ها) و حَرق کُتُب و اوراق (سوزاندن کتاب‌ها و نوشته‌جات) و هدم بقاع (نابودی اماکن) و قتل عام، إلّا مَن آمن و صدق (مگر کسانی که به او ایمان بیاورند و تصدیقش کنند) بود»: عباس افندی، مکاتیب، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 2، ص 266.
[4]. «نفوسی که از این أمر بدیع معرضند، از راء اسمیه وصفیه، محروم و کل آن بهائم (حیوان)، بین ید الله محشور و مذکور»: حسینعلی نوری، بدیع (در جواب اسئله قاضی)، چاپ سنگی از روی نسخه‌ی خطی، کاتب: حرف الزاء، ربیع الاول، ص 140.
[5]. عبدالحسین آیتی، کواکب الدریه، نسخه الکترونیکی، ج 1، ص 498.
[6]. عباس افندی، مکاتیب، مصر: فرج‌الله زکی الکردی، 1921 م، ج 3، ص 160.