پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در سلسله‌های صوفیه همواره مسئله تمرد و تبعیت نکردن از قطب جدید و و ادعای جانشینی داشتند امری رایج بوده است و به قطع می‌توان گفت که هیچ از فرقه ها و سلاسل صوفی نمی‌توانند ادعا کنند که در سلسله ما این چنین چیزی نبوده و انقطاعی صورت نپذیرفته است. مصطفی آزمایش درباره اثبات قطبیت سعادت علیشاه می‌گوید: «در مجله‌ای از خانقاه نعمت اللهی مطلبی درج شده بود که برادران نعمت اللهی گنابادی باید با پیر طریقت نعمت اللهی جناب دکتر محمد نوربخش کرمانی تجدید بیعت کنند به ای دلیل که جناب رحمت علیشاه کسی را به جانشینی خودشان مشخص کرده بودند به نام منورعلیشاه که همه مشایخ هم با ایشان تجدید بیعت کردند و ایشان را به عنوان قطب قبول داشتند چون ایشان نص صریح داشتند که مهر جناب رحمت علیشاه پای آن خورده بود. در آن زمان سعادت علیشاه تمرد کرد و تجدید بیعت نکردند و خود ادعای قطبیت کردند و عده ای هم دنبال ایشان رفتند. حال الان وقت آن رسیده که این برادران اختلاف را کنار گذاشته و بیان با قطب وقت تجدید بیعت کنند. بنده در همان زمان در مقاله عرفان ایران مقاله ای به نام تحریف تاریخ نوشتم و با استناد به مدارک و ارجاع به کارشناس اثبات کردم که فرمان اجازه ای مورد استناد پیروان جناب منورعلیشاه است به دست خط خود  جناب رحمت علیشاه نبوده و دست خط پسر ایشان بوده است ولی فرمان قطبیت سعادت علیشاه عیناً همان دست خط جناب رحمت علیشاه است و ایشان جانشین حقیقی حضرت رحمت علیشاه هستند».

مصطفی آزمایش شیخ مأذون خارج نیشین فرقه صوفیه گنابادی مهم‌ترین اشکالی که به اجازه نامه قطبیت منورعلیشاه گرفته است مربوط به دست خط این فرمان است که ادعا می‌کند توسط پسر رحمت علیشاه نوشته شده است، درحالی که اجازه نامه قطبیت سعادت علیشاه به دست خط خود رحمت علیشاه است. در پاسخ به ادعای مصطفی آزمایش باید گفت که اولاً این که اجازه نامه منورعلیشاه توسط پسر رحمت علیشاه نوشته شده است برفرض که این ادعای شما درست باشد دلیل بر بطلان اجازه نامه نیست، کما اینکه ممکن است دست خطی که فرمان قطبیت سعادت علیشاه با آن نوشته شده است جعل شده باشد.

ثانیاً اگر خود رحمت علیشاه برای سعادت علیشاه به دست خودش اجازه نامه قطبیت نوشته است پس چرا بیشتر مشایخ و مریدان رحمت علیشاه به سوی منورعلیشاه می روند. یعنی ممکن است که مریدان یک سلسله و یک فرقه تا این حد از دستور قطب خود تمرد کنند! ثالثا اگر بزرگترین ایراد و اشکال شما به همین دست خط اجازه نامه قطبیت رحمت علیشاه است که چرا توسط پسر رحمت علیشاه به نگارش درآمده است، درحالی که خود رحمت علیشاه توانایی بر نوشتن داشته است. پس همین اشکال نیز بر اجازه نامه قطبیت ملاسلطان که شما مدعی هستید از طرف سعادت علیشاه صادر شده است وارد است. چرا که این اجازه نامه به اعتراف اقطاب سلف خودتان به دست خود سعادت علیشاه نوشته نشده است.

چنانچه سلطان حسین تابنده یکی از اقطاب فرقه صوفیه گنابادی می‌نویسد: «عین اجازه اکنون در گنابادی نزد جنان آقای صالح علیشاه روحی فداه مضبوط است. بعضی می‌گویند اجازه مذکور خط آخوند ملا غلامحسین است که از فقرای بزرگوار بوده و برحسب امر مذکور خط آخوند ملاغلامحسین است که فقرای بزرگوار بوده و برحسب امر ایشان نوشته است. لیکن انشان خود جناب سعادت علیشاه بوده، ولی خط آن با خط مرقومات خود آن جناب خیلی شباهت دارد. چون ایشان هرچند از علوم صوری به طور کمال آگاهی نداشتند لیکن خط و انشای ایشان خیلی خوب بوده و نمی‌توانیم بگوییم که تمام مرقومات به خط آخوند ملا غلامحسین بوده، چه او همیشه ملازمت ایشان را نداشته، از این رو این طور به نظر می‌رسد که خط خود آن جناب باشد.»