ابن حجر مى‌‏گويد: ابن تيميّه درباره حضرت على‏ چنين اظهار نظر مى‌‏كند: وى در هفده مورد اشتباه كرده و در آن موارد با سخن آشكار قرآن، مخالفت کرده است.
ابن حجر پس از نقل اين سخن مى‌‏نويسد: درباره ابن تيميّه بين علما اختلاف نظر وجود دارد؛ برخى او را از مجسّمه مى‌‏دانند، از اين جهت كه وى چنين اعتقادى را در دو كتاب‏ عقيده حمويّه‏ و واسطيّه‏ و ديگر كتاب‌‏هايش آورده است؛ براى مثال مى‌‏گويد: دست، پا، ساق و صورت از صفات حقيقى خدا هستند و ذات او بر عرش استيلا دارد.(!!)
ابن حجر در ادامه مى‌‏گويد: برخى از علما او را زنديق و بى‌‏دين مى‌‏دانند؛ چرا كه او مى‌‏گويد: نبايد از پيامبر اكرم‏ كمك خواست و چنين درخواستى از عظمت نبى اكرم‏ كاسته و مقام او را پايين مى‏‌آورد.
او مى‌‏افزايد: برخى به ابن تيميّه نسبت نفاق مى‌‏دهند؛ زيرا مى‌‏گفت كه على‏‏ در هفده مورد اشتباه كرده و به هر سمتى كه رو مى‏‌كرده است، خوار و زبون مى‌‏گشته و او بارها خواست كه به خلافت برسد، امّا نتوانست؛ او براى رياست و سلطنت مى‌‏جنگيد، نه براى ديانت؛ او دوستدار رياست بود.
ابوبكر در بزرگسالى اسلام آورد و مى‌‏فهميد كه چه مى‌‏گويد، اما على در خردسالى مسلمان شد و اسلام كودك پذيرفته نيست. او در جريان خواستگارى دختر ابوجهل سخنى گفته كه تا هنگام مرگ آن را فراموش نكرده بود؛ ابن تيميّه با اين سخنان، به على ‏(عليه‌السلام‏) جسارت کرده است؛ به همين جهت علما او را منافق دانسته‌‏اند؛ زيرا رسول خدا (صلى‌الله‌عليه‌وآله)‏ درباره على ‏(عليه‌السلام)‏ فرمود: «جز منافق كسى بغض و دشمنى تو را به دل ندارد.»
الدرر الكامنة في أعيان المائة الثامنة، ابن حجر عسقلانی، ج1، ص154و155.
مقاله: «نفاق ابن تیمیه از دیدگاه عسقلانی»