پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیامبرخوانده‌ی بهائیت در کنار ادعای اُمّی بودن خود، به شدّت بر الهامی و لدنی بودن علوم خود تأکید ورزیده است؛ همچنان که وی مدعی شده است: «و إنّک تعلم إنّا ما قرأنا متب القوم و اطلعنا بما عندهم من العلوم کلّما أردنا أن نذکر بیانات العلماء و الحکماء....[1]؛ هر آیینه ما کتاب‌های مردمان را نخواندیم و از علومشان آگاه نیستیم. هر آن گاه که خواستیم بیانات عالمان و حکیمان را یادآور شویم، آشکار می‌شد آنچه در عالم و در کتب بود در لوحی پیش روی پروردگارت آشکار می‌گشت ما هم می‌دیدیم و می‌نوشتیم».
از این‌رو طبق ادعای پیامبرخوانده‌ی بهائی، یکی از کتاب‌های او به نام ایقان، به عنوان بهترین گواه دانش غیبی و مظهریت او، مفتاح معضلات کتاب‌های آسمانی و مخزن حقایق اسرار الهیه او به شمار می‌آید.[2]
اما جالب است بدانیم پیامبرخوانده‌ی بهائیت پس از انتشار آثارش از جمله کتاب ایقان، متوجه برخی غلط‌ها و اشتباهات خود می‌گردد. به همین خاطر به پسرش محمدعلی (ملقب به غصن اکبر) وکالت می‌دهد که آثار او را به هنگام نشر مجدد مورد بازبینی قرار دهند. یکی از این موارد، تصحیح آیات قرآنی بود که به غلط در کتاب ایقان آورده بود. در ادامه به مقایسه‌ی چند صفحه از کتاب ایقان چاپ 1882 م با چاپ 1893 م که هردو در بمبئی هندوستان منتشر شده‌اند جلب می‌نماییم:
پیامبرخوانده‌ی بهائیت در نقل آیه‌ی 210 سوره‌ی بقره: «هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ يَأْتِيَهُمُ اللَّهُ في‏ ظُلَلٍ مِنَ الْغَمامِ [بقره/210]؛ آیا (پیروان فرمان شیطان، پس از این همه نشانه‌ها و برنامه‌های روشن) انتظار دارند که خداوند و فرشتگان، در سایه‌هایی از ابرها به سوی آنان بیایند (و دلایل تازهای در اختیارشان بگذارند؟!»؛ نوشته است: «یوم یأتی الله فی ظلل من الغمام».[3]

همان‌طور که در تصویر 1882 م ایقان مشاهده می‌کنید، آیه‌ی شریفه‌ی قرآن در آن به غلط آمده که البته در چاپ بعدی ایقان (1893 م)، آیه‌ی مذکور تصحیح شده است.

نمونه‌ی دیگر آیه‌ی چهلم سوره‌ی احزاب می‌باشد، با این تفاوت که مصححین غلط‌های حسینعلی بهاء، نه در چاپ 1882 م و نه در چاپ 1893 م، متوجه این غلط نبودند، اما در چاپ 1998 م، متوجه این غلط گردیده و آن را اصلاح کرده‌اند.



آری؛ اصلاح کتاب ایقان نمونه‌ای از آثاریست که مدعی پیامبری بهائیت در آن، بر خلاف ادعای علم لدنی خود ثابت کرده که حتی از تسلط بر آیات قرآنی که در دسترس همگان می‌باشد نیز عاجز بوده است. اصلاحاتی که به اعتراف مبلّغان بهائی، نسخه‌ی جدیدی از این کتاب به وجود آورده است.[4]

البته ممکن است مبلّغین بهائیت در توجیه بگویند که حسینعلی بهاء قصد ذکر مضمون آیات قرآن را داشت و لذا غلط‌های او قابل اغماض است؛ این در حالیست که حتی با نادیده گرفتن ادعای احاطه‌ی او بر تمامی کتاب‌ها؛ باید پرسید که چگونه پیشوایان بهائیت از کوچک‌ترین اشتباه مخالفین خود نگذشته و هیچ توجیهی را برای آن در نظر نگرفته‌اند. همچنان که عبدالبهاء، با برجسته‌سازی اشتباه صبح ازل در ذکر یک آیه‌ی قرآنی، اقدام او را تحریف و نشان بر جهل او برشمرده است: «از جمله از شخص مجهول (: ميرزا یحیی صبح‌ازل) نوشته‌ای به خطّ دست او داشتند، آیه مبارکه قرآن «مَا هَٰذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنْتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ» را عافکون نوشته بود و الان در نزد ميرزا یحیی قزوينی موجود است. ملاحظه فرمائيد كه مقتدای اين قوم (صبح ازل) عاكف را از عافک فرق نمی‌دهد و چگونه آيه صريحه كتاب الله را به خطّ خويش تحريف می‌نمايد».[5]

پی‌نوشت:
[1]. فاضل مازندرانی، اسرارالآثار، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 1، ص 190.
[2]. حسینعلی نوری، ایقان، هوفمایم آلمان: لجنه ملّی نشر آثار امری به زبان فارسی و عربی، 1998 م،مقدمه‌ی کتاب، ص 5.
[3]. همان، ص 50.
[4]. ر.ک: خسرو دهقانی، خورشید ایقان پرتو افشان عرصه ایمان، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 34.
[5]. عباس افندی، منتخباتی از مکاتیب، آلمان: مؤسسه‌ی مطبوعات امری، بی‌تا، ج 6، شماره: 430.