پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مهمترین تعالیم ادیان ابراهیمی احترام به والدین است و حتی خدای متعال در قرآن بر این امر اینقدر تاکید دارد که بعد از نهی از شرک بلافاصله دستور به اطاعت از والدین می‌دهد «وَ قَضى‏ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً»[۱]، در مسیحیت و انجیل نیز توصیه به این کار از طرف حضرت عیسی(علیه و علی نبینا و آله السلام) شده است: «زیرا خدا حکم داده است که مادر و پدر خود را حرمت دار و هرکه پدر یا مادر را دشنام دهد البتّه هلاک گردد.»[۲]، اما همین مسیح که چنین سفارشی کرده طبق نقل انجیل‌نگاران، گویا خیلی هم اهل رعایت این مسئله نبوده و کلماتی از مسیح در ارتباط با مادرش نقل می‌نماید که به شدت خلاف ادب است.
در آیه‌ای از انجیل یوحنا، مسیح مادر خود را از خود می‌راند و با لحنی زشت به ایشان خطاب می‌کند: «چون شراب تمام شد، مادر عیسی بدو گفت، شراب ندارند. عیسی به وی گفت، ای زن مرا با تو چه کار است؟ ساعت من هنوز نرسیده است.»[۳] آیا خطاب «ای زن مرا به تو چه کار است؟» می‌تواند مودبانه باشد؟ آیا اگر شخصی عادی چنین با مادر خود سخن گوید مورد مذمت و نصیحت قرار نمی‌گیرد؟ هرچند مفسر عهد جدید ویلیام مک دونالد در تفسیر این آیه اذعان می‌کند این نوع پاسخ دادن جزئی و سرد است و کلمه زن در اینجا را نشانه‌ احترام و به معنی "خانم" می‌داند اما متاسفانه پر واضح است که این توجیهات چیزی جز قلم فرسایی و ادعا‌های بی دلیل نیست.                                       
عیسی  مسیح (به نقل انجیل) در جایی دیگر حتی مادر و برادران خود را در شمار مومنان حقیقی نمی‌داند: «او با آن جماعت هنوز سخن می‌گفت که ناگاه مادر و برادرانش در طلب گفتگوی وی بیرون ایستاده بودند. و شخصی وی را گفت، اینک، مادر تو و برادرانت بیرون ایستاده، می‌خواهند با تو سخن گویند. در جواب قایل گفت، کیست مادر من و برادرانم کیانند؟ و دست خود را به سوی شاگردان خود دراز کرده، گفت، اینانند مادر من و برادرانم زیرا هر که ارادة پدر مرا که در آسمان است بجا آوَرَد، همان برادر و خواهر و مادر من است»![۴]
حال چگونه واقعا می‌شود چنین رفتاری با والدین را توجیه کرد، هم جای سوال است؛ البته قرآن مجید نسبت به این گستاخی انجیلی در ارتباط با  رابطه‌ی حضرت عیسی(علیه و علی نبینا و آله السلام) و مادرش واکنش نشان داده و دامن حضرت مسیح را از هرگونه بی‌حرمتی نسبت به حضرت مریم(علیها السلام) پاک دانسته است: «وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا [5] و مرا نسبت به مادرم نیکوکار گردانیده و گردنکش و تیره بختم قرار نداده است».

پی نوشت:

[۱]. اسراء 23 همچنین انعام، ۱۵۱، نساء ۳۶، بقره  ۸۱
[۲]. متی  ۱۵ : ۴
[۳]. یوحنا ۲ : ۳-۴
[۴]. متی ۱۲ : ۴۶-۵۰
[۵]. سوره مریم: ۳۲، ترجمه انصاریان