متن مقاله
ابن تیمیه یکی از جمله افرادی است که در طول چندین قرن، مورد توجه افراد زیادی از جمله وهابیان قرار گرفته و برای او و عقاید و افکار باطلش ارزش فراوانی را قائلند. این شخص در خانواده‌ای رشد کرد که برخی از اعضای خانواده‌اش از جمله پدرش پرچمدار مذهب حنبلی بوده‌اند و کرسی تدریس داشتند، لذا پدرش او را برای رسیدن به اجتهاد و تدریس آماده کرد، اما به مرور زمان به خاطر کج سلیقگی و انحرافات شدید دینی و مخالفت با عقاید رایج مسلمین با تمام مذاهب مختلف به مخالفت برخاست و فتاوای او برایش مشکل ساز شد، تا این که علمای هم عصر او و حتی شاگردانش از او بیزاری جستند و دیگران را از خطر انحرافش آگاه کردند. او علاوه بر قرآن با برداشت‌های انحرافی از آیات، بسیاری از روایات صحیح السند و متواتر از پیامبر را تکذیب کرده و یا ردّیه‌ای بر آن‌ها می‌نوشت.
از جمله آن‌ها داستان آیه برائت معروف به آیه ابلاغ را کتمان کرده و در کتاب خود می‌نویسد: «برگشتن ابوبکر از ابلاغ آیات برائت و برگرداندن وی توسط پیامبر یکی از آشکارترین کذب‌ها و دروغ‌هایی است که نزد اهل تفسیر و مغازی و سیر و حدیث و فقه متواتر است...»[1] و نیز می‌نویسد: «برگشتن ابوبکر و ابلاغ آیات به وسیله علی، به اتفاق اهل علم و به تواتر عام کذب محض است... و بین دو نفر هم اختلاف نیست که ابوبکر «امیر الحاج» آن سال، حج را به امر پیامبر برپا کرده...»[2]
در جواب به او از کتب اهل سنت مطالبی را به‌عنوان شاهد می‌آوریم که:
اولاً: از ابوبکر نقل شده که پیامبر او را با آیات برائت به مکه فرستاد تا آن را ابلاغ کند... سپس پیامبر اکرم به علی فرمودند: خود را به ابوبکر برسان و او را به نزد من برگردان و آیات ابلاغ را تو قرائت کن پس علی این کار را انجام داد و چون ابوبکر به طرف پیامبر با ناراحتی برگشت و گفت یا رسول الله آیا در مورد من چیزی شده است؟ پیامبر فرمودند: نه جز خیر، ولی به من امر شده که آن را جز خودم و یا مردی از خودم ابلاغ نکند.»[3]
ثانیاً: اسناد این حدیث صحیح است و از حضرت علی (علیه‌السلام) با الفاظی مشابه که خودش را به ابوبکر برساند و نامه را از او بگیرد،... روایت شده است.[4]
ثالثاً: بسیاری از صحابه مانند ابن عباس، عبدالله بن عمر، انس بن مالک، ابوهریره، جابر بن عبدالله، و... این جریان را با عبارات و مضامین متشابه ذکر کرده‌اند، که علمای اهل سنت از جمله: هیثمی، طحاوی، بلاذری، ابن کثیر، متقی هندی، مروزی،حاکم نیشابوری و... آن را در کتب خود ذکر کرده‌اند.
در نتیجه با این شواهد محکم و مستدل از صحابه و بزرگان اهل سنت به خوبی به دروغ‌گویی ابن تیمیه پی می‌بریم و کسانی‌که دنباله‌رو عقاید باطل اویند، خسر الدنیا و الآخره هستند.
فاعتبروا یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. منهاج السنه النبویه، ابن تیمیه، موسسه قرطبه، قاهره، مصر، ج5 ص258.
[2]. همان، ج8 ص154.
[3]. مسند، ابویعلی، دار المأمون للتراث، دمشق، سوریه، ج1 ص100 حدیث98. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. کنزالعمال، متقی هندی، موسسه الرساله، بیروت، لبنان، ج2 حدیث4400. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.