سحــر در قـرآن کـریم در دو معنــی بـه‌کـار بـرده شــده:

1. به معنی فریفتن و تردستی و شعبده که حقیقتی ندارد و تنها از راه تصرف در حواس تماشاچیان و حرکت سریع از منظر حاضـران مخفـی می‌مـاند، مانند عملی که ساحران فرعون انجام دادند که در این باره خداوند می‌فرماید: «فلما القوا سحـروا اعیـن النـاس و استـرهبوهم. [اعراف/116] هنگامـی که ریسمـان‌ها را انداختنــد چشم‌های مردم را سحر کردند و آن‌ها را ترساندند.»

2. سحـری که در خـارج منشـأ اثر اسـت و مـی‌توانــد تأثیــــراتی بگــذارد. خـــداوند می‌فرماید: «فیتعلمون منهما ما یفرقون به بین المــرء و زوجـه.[بقره/102] مردم از هاروت و ماروت چیـزهایی یاد گرفتند که به وسیله‌ی آن بین زن و مرد جدایی و تفرقه می‌انداختند.»

به طور کـل از این دو آیــه می‌تـوان تأثیـرات سحـر را پـذیرفت، امـا این تأثیرات روانی است یا جسمانی یا اعم از این دو؟ آیه مطلق است.[سحر و جادو، رضا فهیمی، ص16]