پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ توسل از اعتقادات مسلمانان است. همه مذاهب اسلامی بر توسل به پیامبران و اولیای الهی اعتقاد دارند. زیرا از این طریق به خداوند نزدیک تر می شوند. تقی الدین  سبکی فقیه بزرگ شافعی در این باره می‌نویسد: توسل و استغاثه و شفاعت به پیامبر (صلی الله علیه و آله) از امور جایز بلکه نیکو است. و انبیاء، سلف صالح و علما و عوام مردم به آن عمل می‌کردند و احدی تا کنون در هیچ زمان و مکانی با آن مخالفت نکرده است، جز ابن تیمیه که بر خلافت همگان سخن گفته است.[1]
محمد بن عبدالوهاب نیز که پیرو افکار ابن تیمیه است، همان روش را برگزیده و حتی مسلمانان را به جهت توسل به انبیا و اولیا تکفیر کرده است.
محمد بن عبدالوهاب در کتاب الدرر السنیه در نامه‌ای چنین نوشته است: «اما آن چيزى كه ما آن را انكار و به سبب آن مردم را تكفير مى‏‌كنيم؛ شرك به خداوند است؛ مثل اين‏كه كسى پيامبرى از پيامبران يا ملائكه‏‌اى از ملائك را بخواند؛ براى او قربانى و نذر كند؛ نزد قبر او اعتكاف كند؛ در برابر آن با خضوع خم شود و يا سجده نمايد؛ از او حاجت بطلبد؛ از او رفع مشكلاتش را بخواهد، اين شركى است كه قريش به آن مبتلا بود و رسول خدا به دليل همين كارها تكفيرشان كرد و با آنان جنگيد.[2]
محمد بن عبدالوهاب در حالی چنین سخنی می‌گوید که همه مسلمانان چنین اعمالی را جایز می‌دانند، زیرا آیات و روایات زیادی  بر جواز توسل، گواهی داده است. اما با این حال، محمد بن عبدالوهاب برداشت ناقص خودش از دین را حق می‌داند و به همین جهت دیگر عالمان بزرگ مذاهب اسلامی را تکفیر می‌کند.

نویسنده: م.ج

پی‌نوشت:

[1]. السبکی، علي بن عبد الکافي (م 756)، شفاء السقام في زيارة خير الأنام صلى الله عليه وآله، تحت اداره السید شرف الدین احمد مدیر دایره المعارف العثمانیه و سکرتیرها قاضی المحکمه العلیا سابقا، الطبعه الثالثه، 1402ق، ص160-161.
[2]. «و أما الذي أنكرناه عليهم، و كفرناهم به، فإنما هو: الشرك بالله، مثل أن تدعوا نبيا من الأنبياء، أو ملكا من الملائكة، أو تنحر له أو تنذر له، أو تعتكف عند قبره، أو تركع بالخضوع و السجود له، أو تطلب منه قضاء الحاجات، أو تفريج الكربات، فهذا شرك قريش، الذي كفرهم به رسول الله و قاتلهم عند هذا ...» عبدالرحمن نجدى، الدرر السنية في أجوبة النجدية، چاپ پنجم، 1417ق، ص144.