بدون شک راز ماندگاری، قدرت و استحکام هر گروه، فرقه، دولت و کلاً هر اجتماعی، بسته به میزان وحدت میان آن می‌باشد، به طوری‌که اگر این اجتماع دچار از هم‌گسستگی و یا اختلاف و تفرقه باشد، با وجود دشمنانی که برای ایشان وجود دارد، دیری نخواهد پایید که آن جامعه و آن اجتماع مضمحل و پراکنده خواهد شد.
یکی از عوامل موثر در ایجاد برادری و دوام و استحکام آن، احترام به اشخاص و سلامت در گفتار است، که به آن پایبند باشند تا بتوانند در کنار هم و در مقابل دشمنان خود ایستادگی کنند. تهمت، دروغ و این‌گونه صفات رزیله از عوامل بسیار خطرناکی هستند، که می‌توانند به سرعت انس و الفت میان افراد را از ببین ببرند و باعث وجود و یا تشدید اختلافات شوند. از این‌رو در جامعه اسلامی و با وجود دشمنان قسم‌خورده‌ای که برای نابودی اصل اسلام در کمین نشسته‌اند، این امر بسیار مهم بوده و باید از آن پرهیز شود. اما متأسفانه فرقه ضاله وهابیت که به جرأت می‌توان آن را دشمن همه مسلمانان دانست، با ایجاد تفرقه‌افکنی و ایجاد اختلاف و دوگانگی در بین مذاهب مختلف اسلامی، سعی در ایجاد اختلاف بین مسلمانان می‌نماید.

به‌عنوان مثال می‌توان به نمونه‌هایی از اتهامات و تهمت‌هایی که ابن تیمیه در کتب خود آورده و محمد بن عبدالوهاب هم به‌عنوان نشردهنده آن در عصر کنونی، موارد نابه‌جایی را به شیعه نسبت می‌دهند که هدفشان بدبین کردن شیعه و توهین به ایشان در میان دیگر فرق اسلامی است، که با آوردن بندهایی از سخنان ایشان، این توجه را به خوانندگان محترم سفارش می‌کنیم که مواظب توطئه‌های دشمنان اسلام باشند.

ابن تیمیه در مورد قبور بزرگان دین، چنین به شیعیان تهمت روا داشته است که: «رافضه (شیعیان) به غلو رو آورده، عبادت و پرستش خداوند را رها کرده و به پرستش پیامبران و ائمه (علیهم السلام) پرداخته‌اند؛ آن‌ها مساجد را تعطیل کرده، نه در آن‌جا نماز می‌خوانند و نه نماز جمعه؛ بلکه به جای مساجد به حرم‌ها رفته و هم‌چون مشرکان، آن‌جا معتکف می‌شوند؛ شیعیان، احرام بسته و برای حج به سوی کعبه می‌روند.»[1]

ابن تیمیه علاوه بر تهمت، از جسارت و توهین نسبت به شیعیان هم دریغ نکرده و آورده است: «اگر شیعیان را از چرندگان و چهارپایان بدانیم، باید آن‌ها را الاغ و اگر از پرندگان بدانیم باید مرغ نجاست‌خوار بدانیم.»[2] و در جای دیگر آورده است: «رافضه (شیعیان) بدترین طایفه‌ای هستند که به کعبه و قبله منسوبند.»[3]

پی‌نوشت:

[1]. ابن تیمیه، منهاج السنه النبویه، تحقیق: محمد رشاد سالم، موسسه قرطبه1406، ج1، ص474. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. همان، ج1، ص55
[3]. ابن تیمیه، کتب و رسائل و فتاوی ابن تیمیه، مکتبه ابن تیمیه، تحقیق: النجدی،ج28، ص638