پایگاه جامع فرق، ‌ادیان و مذاهب_ بر خلاف آنچه امروزه علیه اسلام تبلیغ می‎شود و آنرا دینی خشن معرفی می‌کنند که به زور شمشیر(!) قلب‌های عالمیان را فتح نمود،‌ اسلام واقعی دین مهربانی و مهرورزی و گذشت و بخشش است، حتی به دشمنان! نمونه بارز این کرامت اخلاقی را در سیره رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) در فتح مکّه می‌توان دید. آنان که ناجوانمردانه‎ترین حملات را علیه اسلام و مسلمین و رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) انجام داده بودند،‌ به چه آسانی مشمول عفو ایشان گردیدند. امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: «... فَإِنَّهُ لَمْ يَسْبِ لَهُمْ ذُرِّيَّةً وَ قَالَ مَنْ أَغْلَقَ بَابَهُ فَهُوَ آمِنٌ وَ مَنْ أَلْقَى سِلَاحَهُ فَهُوَ آمِن‏.[1] ... پس رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) از آنها اسیر نگرفت و فرمود که هر کس درب خانه اش را بست، در امان است. و نیز هر کس سلاحش را بر زمین گذارد، در امان است.»

رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) همچنین خطبه ای را در این روز قرائت فرمودند که ضمن تأکید بر برابری همه مسلمین و عدم برتری نژادهای عرب، دستور دادند که مسلمین همه خون‌های ریخته شده در جاهلیت و کینه و بغض‌ها را فراموش کنند و در کنار هم برادرانه زندگی نمایند. این خطبه به نقل امام باقر (علیه السلام) عبارت است از است: «فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَذْهَبَ نَخْوَةَ الْجَاهِلِيَّةِ وَ تَفَاخُرَهَا بِآبَائِهَا أَلَا إِنَّكُمْ مِنْ وُلْدِ آدَمَ وَ آدَمُ مِنْ طِينٍ أَلَا إِنَّ خَيْرَ عِبَادِ اللَّهِ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ‏ إِنَّ الْعَرَبِيَّةَ لَيْسَتْ بِأَبٍ وَالِدٍ وَ لَكِنَّهَا لِسَانٌ نَاطِقٌ فَمَنْ قَصُرَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يَبْلُغْ بِهِ حَسَبُهُ أَلَا إِنَّ كُلَّ دَمٍ فِي الْجَاهِلِيَّةِ أَوْ إِحْنَةٍ فَهِيَ تَحْتَ قَدَمَيَّ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.[2] پس حمد و ثناء الهی به جا آورد و فرمود که ای مردم! به درستی که خداوند تکبر جاهلی و فخرفروشی به پدران را از میان برد. بدانید که شما همه از فرزندان آدمید و آدم از خاک بود. بدانید که بهترین بندگان خدا در نزد او با تقواترین آنهایند. عرب بودن به پدری عرب داشتن نیست بلکه زبانی صادق است. پس هر که عملش کوچک باشد، حسب و نسبش او را بزرگ نکند. بدانید که همه خون‌هایی که در جاهلیت ریخته شده است و همه کینه‌ها و بغض‌ها تا روز قیامت در زیر پانهادم(و باید فراموش شود).»

منابع تاریخی اهل سنّت نیز این خطبه را نقل نموده‌اند. ابن اثیر کلام پیامبر (صلی الله علیه و آله) را اینچنین نقل کرده است: «...أَلَا كُلُّ دَمٍ أَوْ مَأْثُرَةٍ أَوْ مَالٍ يُدَّعَى فَهُوَ تَحْتُ قَدَمَيَّ هَاتَيْنِ... ثُمَّ قَالَ: يَا مَعْشَرَ قُرَيْشٍ، مَا تَرَوْنَ أَنِّي فَاعِلٌ بِكُمْ؟ قَالُوا: خَيْرًا، أَخٌ كَرِيمٌ، وَابْنُ أَخٍ كَرِيمٍ. قَالَ: اذْهَبُوا، فَأَنْتُمُ الطُّلَقَاءُ. فَعَفَا عَنْهُمْ، وَكَانَ اللَّهُ قَدْ أَمْكَنَهُ مِنْهُمْ.[3] بدانید که هر خون و مال مورد دعوا، را در زیر پا نهادم(و باید فراموش شود)... سپس فرمود: ای جماعت قریش! گمان می‌کنید چه با شما خواهم کرد؟ گفتند: نیکی. برادری کریم و پسر برادری کریم(برای ما هستی). فرمود: بروید که شما آزادشدگان هستید. پس آنها را مورد عفو قرار داد با آنه خداوند او را بر آنها مسلط نموده بود.» و جای بسی شگفتی است که امروزه گروهک‌های تروریستی مثل داعش به اسم اسلام آنچنان جنایاتی را علیه اسیران انجام می‌دهند که قلب هر انسانی را آتش می‌زند. به راستی این جنایات هولناک آیا کوچکترین تناسبی با رحمت و شفقت پیامبر رحمت (صلی الله علیه و آله) دارد؟

پی‌نوشت:

[1]. کلینی، الکافی: ج5، ص12. تهران: دار الکتب الاسلامیه.
[2]. قاضی نعمان، دعائم الإسلام: ج‏2، ص199، مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏.
[3]. ابن الأثير، الكامل في التاريخ: ج2، ص125، بيروت: دار الكتاب العربي،‌ الطبعة الأولى، 1417هـ.ق