وقتی تاریخ میخونیم باید عقلانی نظر بدیم. تاریخ هر ملت یک دسته تاریخ مکتوب هست و یک دسته تاریخ شفاهی. در زمینه تاریخ شفاهی منابع ایرانی کاملاً بهتر و درست‌تر از منابع یونانی هستن. چون هر ملتی تاریخ خودش رو در حافظه نگه میداره و دلیلی نداره یونانی‌ها تاریخ شفاهی ما رو حفظ کنند. دسته دیگه تاریخ مکتوب هست. یعنی تاریخی که نوشته شده. حالا من مثال می‌زنم مثلاً کورشنامه گزنفون که ترجمه مشایخی رو دارم حدود 270 صفحه هست این 270 صفحه وقتی روی پاپیروس (کارتس) یونانی نوشته می‌شد حداقل 500-600 صفحه کارتس نیاز داشت. چطور میشه این تعداد زیاد کارتس در 2500 سال سالم بمونه. نگهداری این تعداد زیاد که حجمش هم زیاد بود نیاز به انگیزه و صرف هزینه داشت. یونانی‌ها چرا با چه انگیزه‌ای باید این کار رو بکنن؟ اونها واسه تاریخ و مذهب و فرهنگ خودشون این کارها رو به سختی انجام دادن و امروز خیلی از آثار ادبی یونانی از بین رفته. بعد که یونان جزو امپراتوری روم شد و بعد هم روم مسیحی شد. رومی‌ها برای حفظ اناجیل خودشون کوتاهی کردن و خیلی از منابع که حتی به نفعشون بود از بین رفت مثل نوشته‌های ترتولیان که به نفع روم بود ولی خیلی هاش از بین رفت! حالا یونانی‌ها اومدن تاریخ ما نوشتن مثلاً! واقعاً چرا بر اساس چه انگیزه‌ای تاریخ ما رو حفظ کردن؟ چه سودی داشته واسشون؟ جز اینکه این منابع جعل شدن واسه مسخره کردن ایرانی‌ها ؟ و برای اینکه ایرانی‌ها رو از مخالفت با غرب دور کنن و حواسشون رو به تاریخ جعلی جلب کنن؟