ادامه ... **اختلاف اساسی در تعبیر این فصل از گاتاها در بین محقیقن به وجود امده به برداشت و تعبیر کلمه گئوش و گئو مربوط میگردد.این مشکل بیشتر از انجا ناشی میشود که مفسرین مایلند گاتاها را به زبان زرتشت پهلوی ترجمه کنند نه به بیان زرتشت گاتاها.هرچند ما نمیتوانیم بطور کامل فضای دوران زرتشت را درست بازسازی کنیمو به مفاهیم واقعی اصطلاحات ان عصر ,به ان گونه که زرتشت می اندیشیده پی ببریم,ولی با مقایسه و تحلیل منطقی میتوانیم تا انداه ایی به اون برداشت ها نزدیک شویم.اما اگر بخواهیم اوستای متاخر را پایه توجیه و تفسیر خود قرار دهیم هرگز واقعیت سرودهای زرتشت را حتی لمس هم نخواهیم کرد(همین اشتباهی که شما و دوستانتان دچار شده اید).باز هم تکرار میکنم که در توجیه اوستای متاخر میتوان از گاتاها بهره گیری کرد و در صورت امکان انها را با مطالب گاتها زیرسازی کرد و اگر با چهرچوب گاتاها و قالب کلی پیام زرتشت منطبق بود ان را زرتشتی خواند ولی معکوس این عمل و پایه قرار دادن اوستای متاخر برای توجیه گاتاها کاملا نادرست و گمراه سازنده است. **به این نکته باید توجه کرد که زرتشت برای مردم تهران ۱۳۹۴ سخن نمیگفته بلکه به زبان اریاییان ۳۷۰۰ سال پیش در یک عشیره دور افتاده در جنوب روسیه و برای ان مردم, افکار خود را بیان داشته است, انهم به شعر و اشارات فلسفی.پس نباید به معیار امروز پیام او را سنجید. **در اوستا گائو به معنی زمین و جهان هم تعبیر شده است و گائو دایو به معنی تکامل و تزویج زمین و جهان امده. در بندهش که ایجاد پیشداوری در بسیاری از محققین نموده, گاو اولین مخلوق خداونده که پس از خلقت اون ۶۵ قسم حیوانات و ۱۲ نوع گیاه از بدنش دمدن میگیرد.همچنین امده که در نبرد خیر و شر اهریمن به اولین افریده ی خدا دست یافت و او را کشت ولی چون درصدد از بین بردن نطفه گاو برامد , ان نطفه به کره ماه انتقال داده شد و از انجا به صورت نسل گیاهان و حیوانات به زمین منتقل شد. // در میتراییسم گاو دارای موقعیت کلیدی بوده. در کجسمه های قربانی گاو توسط میترا دیده مشود که از محل خنجر میترا و خون گاو, گیاهان میرویند. به عبارت دیگر حتی در اوستای متاخر نیز اگر دقت شود گاو نشانه سمبلیک خلقت است./// در مذاهب اولیه توتیسم پایه معتقدات مردم بود و در این مذاهب انسان به شکلی با حیوانات مربوط میشد و توتم قبیله مورد تقدیس قرار میگرفت.تقدیس گاو در بین هندوان و خوک در بین سومریان و اعراب و یهودیان از همین مذهب سرچشمه گرفته بوده.خدایان مصری اغلب به شکل حیوانات نجسم میشده اند و گاو در بین انها مقام بسیار ارجمندی داشته است. فرعون و همچنین هوروس خدای بزرگ مصریان را گاو اسمان مینامیدند.هاتور الهه مادر خدایان بصورت گاو مجسم میشده و پرستش گاو نر آپیس و منویس در مصر مرسوم بوده. **در اغلب ادیان قدیم گاو مفهومی فلسفی و مذهبی خاصی داشته و گاو اسمان لقب خدایان بزرگ بوده است.پندار گاو زمین که بروی شاخهایش کره خاک را نگاه میدارد که هنوزهم در بیم مردم قدیم رایج است.بخصوص در بین اریاهای باستانی و هندوان گاو مظهر افرینش بشمار میرفته است. ادامه دارد ....