ﻣﺎ اﻳﺮاﻧﻴﺎﻥ خودﻣﺎﻥ را درگير يك جنگ اساسي مي داﻧﻴﻢ! جنگي با دايناسورهاي ماقبل تاريخ؛ جنگي با عقب مانده ترين بستر بي فرهنگي، جامعه اي كه ۱۴ قرن است روز به روز بيشتر بي فرهنگ مي شود؛ جنگ با بستري كه پس از حمله ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ اعراب مسلمان به ايران، هرگاه از كنار عربي رد مي شد، بايد دستانش را بلند مي كرد و ميگفت «سلام» يعني تسليمم! و اين تسليم بودن او را خموده، افسرده، عقبمانده، بدبخت و.. كرده است.. در قرن 21 از جامعه اي حرف ميزنم، جامعه اي تسليم شده به مرگ، به خرافات، به بي مسئوليتي كه با هر چه رنگ و بوي روشنايي و آگاهي دارد، سر ﺟﻨﮓ دارد و آنقدر بر فرق روشنايي و روشنگر مي كوبد تا محو و نابودش كند؛ تا ﺳﻴﺎﻫﻲ وو عقب ماندگي اش زياد به چشم نيايد! ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ اﻳﺮاﻥ و اﻳﺮاﻧﻲ...