سلام. پیشنهاد میکنم ابتدا مقاله را بخوانید و سپس به در و دیوار بکوبید. در آغاز نوشتار نوشتیم: «شور و شوق علم‌آموزی و دانایی همواره در قلب مردمان ایران‌ زمین می‌جوشید. میل به دانایی و کسب معنویت همیشه‌ بخشی مهم و اساسی از روحیه‌ی ایرانیان بود. لیکن بر تاریخ‌پژوهان روشن است که در ایران باستان به دلیل بی‌عدالتی‌های ناشی از نظام ستمگرانه‌ی طبقاتی، عامه‌ی مردم، همواره مجبور و محکوم بودند...» کسی نگفته ایرانیان علم و هنر نداشتند. بلکه گفته شد ایرانیان علم دوست و هنرپرور بودند اما نظام طبقاتی به آنان اجازه شکوفایی نمیداد و در ادامه مواردی بیان شد که نشان میدهد تولید علم در ایران باستان -به همین دلیلی که گفته شد- بسیار اندک و ناچیز بود.