سلام گرامی، از اینکه محترمانه دیدگاه خود را ارائه میکنید سپاسگزارم. حقیقتاً به نکته ای خوب و قابل تأمل اشاره کردید که میتواند راه اندیشه را بر مخاطبین باز کند. اما پیرامون سخن شما بزرگوار، حضرت ابراهیم (علیه السلام) ابتدا با مشرکین همراه شد. حتی ماه و ستاره و خورشید را به همراه مشرکین ستایش کرد (تا با آنان همراه شود و در وقت مقتضی عقائدشان را به نقد بکشد) همین هم شد و ایشان در پایان فرمودند: «َ قالَ لا أُحِبُّ الْآفِلين [انعام/76] من افول کنندگان را دوست ندارم». ایشان در پایان بتها را شکستند و در مواجهه با مشرکین گفتند: «إِنىّ‏ِ وَجَّهْتُ وَجْهِىَ لِلَّذِى فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ حَنِيفًا وَ مَا أَنَا مِنَ الْمُشرِْكِينَ [انعام/79] من از روى اخلاص، پاكدلانه روى خود را به سوى كسى گردانيدم كه آسمانها و زمين را پديد آورده است و من از مشركان نيستم‏». اما کورش هخامنشی هیچ وقت چنین نکرد. وی نه تنها از مردوک به عنوان خدای آسمانها و زمین نام می‌برد، بلکه معبد شیطان‌پرستی (اسانگیلا) را بازساری میکند. حتی در ساخت کاخ‌های پاسارگاد از نماد بت بعل هم استفاده کرده است و تا آخر عمرش بر این روش باقی بود [http://www.adyannet.com/news/14765].