پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از کانال‌های تلگرامی تشکیلات بهائیت در بیان علت مخالفت علماء با جریان بهائی، به نقل از نهاد موسوم به بیت‌العدل گفت: «دلیل اصلی این که علماء و اُمراء از بدو ظهور به مخالفت با امر حضرت بهاءالله قیام نمودند آن بود که حضرتش را مؤسّس جامعه ای بدیع مبتنی بر برابری و عدالت اجتماعی می‌دیدند که در آن، جا و مقامی برای خود نمی‌یافتند».
حال باید از بهائیان پرسید که دقیقاً منظور شما از عدالت اجتماعی و برابری چیست که علماء از آن ترس داشتند؟!
آیا تشبیه اروپاییان به گاو [بدایع الآثار، ج 2، ص 24]، گاو شمردن مردم آفریقا [خطابات، ج 3، ص 48]، منحوس خواندن مردم سوریه [اسرارالآثار، ج 5، ص 200]، توهین به تُرک‌زبانان [همان، ج 2، ص 154]، توهین به شیعیان [مائده آسمانی، ج 4، ص 141-140]، توهین به ایرانیان [همان، ج 9، ص 87-86] و... توسط پیشوایان بهائی؛ همان عدالت و برابری مورد نظر شماست که علماء از آن هراسان بودند؟! مشخص است که اساساً در رفتار پیشوایان بهائی، عدالتی یافت نمی‌شود که بخواهد سبب پریشانی کسی را فراهم سازد.
اما بدون شک تفکرات باطل و الحادی پیشوایان بهائی و ماهیت جاسوسی این فرقه بود که موجب مخالفت علماء و میهن‌دوستان را با بهائیت فراهم ساخت.[ر.ک: بدیع، ص 154؛ ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ص 375]

پی‌نوشت:
محمود زرقانی (دستیار و سفرنامه‌نویس عباس افندی در سفر اروپا و آمریکا)، بدایع الآثار، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 2، ص 24.
عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، بی‌تا، ج 3، ص 48.
فاضل مازندرانی، اسرار الآثار خصوصی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، ج 5، ص 200.
همان، ج 2، ص 154.
 اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، ج 4، صص 141-140.
همان، ج 9، ص 87-86.
حسینعلی نوری، بدیع (در جواب اسئله قاضی)، چاپ سنگی از روی نسخه خطی، کاتب حرف الزاء، ربیع الأول، ص 154.
حسین فردوست، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، تهران: اطلاعات، 1369، ص 375.