پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ معمولاً از القابی که اهل سنت به شیعیان می‌دهند، «رافضی» است. رافضی در لغت از ماده «رفض» و به معنای ترک و رها کردن آمده است و به کسانی‌که با امیران و حاکمان مخالفت کنند، روافض گفته می‌شود.[1] اما مراد اهل سنت از انتساب این لقب به شیعه، جهت لغوی آن نیست، بلکه اهل سنت با دادن این لقب در صدد تضعیف و طعنه به شیعیان هستند؛ زیرا اهل سنت دین را در خلفاء و صحابه خلاصه کرده‌اند و چون شیعیان به عدالت صحابه و بیعت با خلفاء قائل نیستند، آنان را از دین خارج دانسته و مورد بی‌مهری قرار می‌دهند.[2]
به هر حال اکنون لقب «رافضی» به‌منزله یک فحش است، که اهل سنت از خُرد و کَلان، عالِم و جاهل، این واژه را برای شیعیان به‌کار می‌برند و در انتساب این‎گونه الفاظ به شیعیان، هیچ‎گونه ابایی ندارند. اگر کمی در این مسئله دقیق شوید، مشاهده خواهید کرد، که انتساب واژه رفض و رافضی، از سوی اهل سنت به شیعیان، تنها به‌خاطر عدم توجه شیعیان به خلفاء و صحابه نیست، بلکه در حقیقت به جهت محبت بیش از حد شیعیان به اهل بیت عصمت و طهارت است.
در توضیح و تبیین این ادعا باید گفت: اگر چه شیعیان با خلافت خلفاء و عدالت صحابه مخالف هستند، اما این مخالفت به جهت محبت اهل بیت است. چون شیعیان به‌خاطر محبت به اهل بیت، با غاصبین خلافت سرِ ناسازگاری دارند، زیرا چنان‌چه در نزد همه عقلاء پسندیده و معروف است، انسان هر کسی را که دوست دارد، باید نسبت به دوستان او دوست باشد و نسبت به دشمنانش دشمن باشد. شیعیان به حکم این قاعده عقلی و شرعی، از کسانی‌که به اهل بیت ظلم کرده‌اند، تبری می‌جویند. برای شیعیان فرقی ندارد، که آن فرد ظالم، صحابی باشد یا خلیفه مسلمین، بلکه شیعیان پیرو حق و حقیقت هستند و حق را با صدای بلند فریاد می‌زنند.

در تایید این ادعا، جناب شافعی نیز می‌گوید:
«ان كان رفضاً حب آل محمد *** فليشهد الثقلان اني رافضي.[3]
يعنی اگر محبت نسبت به اهل بيت رفض است، پس زمين و آسمان شهادت دهند كه من رافضی هستم.»

پی‌نوشت:

[1]. محمد بن فارس، معجم مقایيس اللغة، ذيل كلمه رفض.
[2]. معین، فرهنگ معین، واژه رافضی.
[3]. تفتازانی سعید الدین، شرح المقاصد، انتشارات الشريف الرضي‏،1409ق، ج5، ص247.

نویسنده: مجتبی محیطی