دوست گرامی در رابطه با حدیثی که شما نقل کردید چند نکته را یاد آور می شوم. 1.این حدیث اگر چه در منابع شیعی نقل شده است ولی در کتب معتبرشیعه نیامده است،از این رو ضعیف است. خصوصا آن که روایاتی که تشویق به اخلاق حسنه در مقابل دشمنان دارد بسیار زیاد است. 2.احادیث فراوانی از اهل بیت وجود دارد که فقط لعن را جایز می داند و حتی لعن هم در صورتی جایز است که توهین قلمداد نشود. بنابراین سب و فحاشی جایز نیست. 3. سب و فحاشی روش افرادی است که از انسانیت به دور هستند. ائمه اطهار که انسان های کاملی هستند و در اوج قله های معرفت می باشند هرگز فحش و ناسزا نگفته اند. آیا شما می توانید فقط یک مورد مثالی بیاورید که ائمه اطهار فحش و ناسزا گفته باشند. ائمه همیشه در پاسخ کسانی که ناسزا می گفتند با اخلاق حسنه پاسخ می دادند.حتما حکایت فرد شامی را شنیدید که وقتی امام حسن را دید شروع به فحاشی نسبت به امیرالمومنین کرد و امام حسن در پاسخ او گفت: بنده خدا، گویا مسافر هستی، خسته به نظر می رسی چه نیازی داری، تا نیاز شما را برآورده کنم. لباس می خواهی تا تو را لباس بدهم. مرکب سواری می خواهی تا تو را مرکب دهم . خسته ای بیا به خانه من ... وقتی این فرد شامی کرامت و اخلاق حسنه امام را مشاهده کرد پشیمان شد و توبه کرد و از شیعیان حضرت شد. این روش ائمه اطهار است اکنون چگونه عده ای شیعه افراطی یا شیعه انگلیسی با فحش و ناسزا می خواهند تشیع را تبلیغ کنند!؟ امیرالمومنین علی (علیه السلام) هنگامی‎که جمعى از يارانش در جنگ صفین به پيروان معاويه دشنام مى‏‌دادند، فرمود: «إِنِّي أَكْرَهُ لَكُمْ أَنْ تَكُونُوا سَبَّابِينَ وَ لَكِنَّكُمْ لَوْ وَصَفْتُمْ أَعْمَالَهُمْ وَ ذَكَرْتُمْ حَالَهُمْ كَانَ أَصْوَبَ فِي الْقَوْلِ وَ أَبْلَغَ فِي الْعُذْرِ.[1] من خوش ندارم كه شما فحاش باشيد، اگر شما، به جاى دشنام، اعمال آن‌ها را برشمريد و حالات آن‌ها را متذكر شويد (و روى اعمالشان تجزيه و تحليل نمائيد) به حق و راستى نزديك‌تر و براى اتمام حجت، بهتر است.» امام صادق می فرماید: «مَعاشِرَ الشیعةِ! کُونوا لَنا زَیْنا وَلا تَکونوا عَلَیْنا شَیْنا، قولوا لِلنّاسِ حُسْنا، واحْفَظوا ألْسِنَتَکُمْ وَکُفُّوها عَنِ الفُضولِ وقَبیحِ القَوْلِ.[1] ای گروه شیعه! زینت ما باشید، نه باعث ملامت و سرزنش ما، با مردم نیکو سخن بگویید، و زبانتان را حفظ کنید و آن را از زیاده‌روی و زشت‌گویی بازدارید.» در روایت دیگری از ابی‌اسامه بن زید به نقل از امام صادق (علیه السلام) است، که حضرت فرمود: سلام مرا به هر کس که پیرو ماست و به گفته‌های ما گوش می‌کند، ابلاغ کن و از طرف من بگو: «أوصیکُمْ بِتَقْوی اللّهِ عَزَّوَجَلَّ وَالْوَرَعِ فی دینِکُمْ وَالإجْتِهادِ لِلّهِ وَصِدْقِ الْحَدیث، وأداءِ الأمانَةِ وَطولِ السُّجودِ وَحُسْنِ الجَوارِ... فَإنَّ الرَّجُلَ مِنْکُمْ إذا وَرَعَ فی دینِه وَصَدَقَ الْحَدیثَ وَأدّی الأمانَةَ، وَحَسَّنَ خُلْقَهُ مَعَ النّاسِ، قیلَ: هذا جَعْفَریٌ، فَیَسُرُّنی ذلک وَیَدْخُلُ عَلَیَّ مِنْهُ السُّرورُ، وقیلَ هذا أدَبُ جعفَرٍ علیه السلام وَإذا کانَ عَلی غَیْرِ ذلک دَخَلَ عَلَیَّ بَلائُه وَقیلَ هذا أدَبُ جَعْفَرٍ.[2] من شما را به تقوای الهی و پرهیزکاری در دینتان، و تلاش و کوشش در راه خدا، و راست‌گویی و امانت‌داری، و سجده‌های طولانی و نیکو همسایه‌داری و... سفارش می‌کنم؛ زیرا هرگاه کسی از شما در دینش ورع داشته باشد و راست بگوید و امانت را رد کند و اخلاقش را با مردم نیکو گرداند، مردم می‌گویند: این «جعفری مذهب» است و این مرا شادمان می‌سازد و از بابت آن شادمان می‌شوم و می‌گویند: این است روش ادب [و تربیت] امام صادق (علیه السلام)، ولی اگر برخلاف این باشد، گرفتاری آن به من می‌رسد و گفته می‌شود که این هم، اثر تربیتی امام صادق (علیه السلام)!!». در جایی دیگر امام سجاد می فرماید: «اللَّهُمَّ اجْعَلْ... وَ مَا أَجْرَى عَلَى لِسَانِي مِنْ لَفْظَةِ فُحْشٍ أَوْ هُجْرٍ أَوْ شَتْمِ عِرْضٍ أَوْ شَهَادَةِ بَاطِلٍ أَوِ اغْتِيَابِ مُؤْمِنٍ غَائِبٍ أَوْ سَبِّ حَاضِرٍ وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِكَ نُطْقاً بِالْحَمْدِ لَك‏. الهی عنایت کن که به جای آن چه شیطان بر زبانم جاری می سازد از فحش و بدگویی و ناسزا یا شهادت ناحق یا غیبت از مومن غایب یا دشنام به شخص حاضر و مانند اینها سخن در سپاس تو گویم». با توجه به سیره ائمه اطهار و سخنان معصومین هر کس سب و فحش و ناسزا بگوید شیعه اهل بیت نیست بلکه مزدور انگلیس و آمریکا است که خواهان تفرقه و تشتت در امت پیامبر اکرم است. بنابراین همانگونه که افراطیون سنی و وهابی در جهت منافع استکبار قدم بر می دارند شیعیان افراطی و انگلیسی نیز در جهت منافع استکبار قدم بر می دارند. آیا می توان باور کرد که شبکه های سید صادق شیرازی و شبکه هایی که از لندن پخش می شوند در جهت منافع اسلام و مسلمین قدم بر می دارند. اگر کسی چنین تصوری داشته باشد سخت در غفلت است. با تشکر، نویسنده مقاله.