کتاب مقدس یکی از مهمترین و بلکه مهمترین منبع شناختی اهل کتاب است. مسیحیان، الهیات و شالوده‌ی باورهایشان را بر اساس آموزه‌های کتاب مقدس شکل می‌دهند. گروهی از عالمان اسلامی نیز بر اساس آموزه‌ها و تعابیر کتاب مقدس در پی اثبات این مدعایند که دین مسیحیت دین جاودانه نیست و پس از آن پیامبراسلام (صلی الله علیه و آله) با دینی سرشار از محبت و مهربانی، منطق و عقلانیت ظهور کرده است. یک راهبرد برای این مهم نشان دادن بشارتهای موجود در کتاب مقدس است.

کودک نوازی کشیشان مقدس! موضوع تازه ای نیست؛ آنچه تازگی دارد عذر خواهی جناب پاپ است! پاپ فرانسیس برای گناهان و جنایت‌های بزرگی که از سوی کشیشان کلیسای کاتولیک صورت گرفته، طلب مغفرت کرد؛ هر چند به قول سخنگوی سازمان حمایت از قربانیان «این برنامه قسمتی از بازی تبلیغاتی کلیسای کاتولیک است»؛ چراکه هیچ‌کدام از کشیشان و اسقف‌هایی که در «لاپوشانی» این تجاوزها نقش داشته‌اند تا کنون توبیخ نشده‌اند!

قرآن کریم می‌فرماید که اهل کتاب (یهودیت و مسیحیت) پیامبر گرامی اسلام را چون فرزندشان می‌شناختند. یکی از منابع و مآخذ شناخت اهل کتاب، بایستی کتاب مقدسشان باشد. مرحوم فخرالاسلام، پزوهشگر مسیحیِ مسلمان شده برخی از این نشانه‌ها را عنوان می‌کند.که مقصود از «یهوه از سینا آمد» آن است که خداوند از سینا تجلی کرده و تورات را به جناب موسی (علیه‌السلام) داده است.

«ریچارد کیلهورد» استاد یکی از دانشگاه های بلژیک؛ به همراه دوست ایرانی خود به دفتر مدیریت زائران غیر ایرانی آستان قدس رضوی مراجعه و بعد از صحبت‌ها و توضیحات اولیه از سوی این مدیریت در زمینه اصول و عقاید دین مبین اسلام به اختصار شهادتین را بر زبان آورد و مسلمان شد.

اکثر ما شاد نیستیم، به من اعتماد کن! میلیون‌ها نفر از ما داروهای ضد افسردگی مصرف می‌کنیم، از شغل‌هایمان متنفریم و شب‌ها به خاطر مردانی که می‌گفتند دوستمان دارند، ولی حریصانه از ما سوءاستفاده می‌کنند و می‌روند، گریه می‌کنیم... ‌نمی‌توانم چیزی بگویم؛ فقط قدرت، زیبایی، عفت و بیش از همه رضایت و شادی تو را تحسین می‌کنم. آری، عجیب است اما به ذهن من خطور می‌کند که تو هر چند تحت بمباران هستی، اما از ما خوشحال‌تری.

آموزه‌ی فداء مسیحی یکی دیگر از چالش برانگیزترین باورهای مسیحی است که پژوهشگران را به حیرت و آپولوژیستهای (مدافعین) مسیحی را به تقلا انداخته است. آقای توماس آکوئیناس از زمره‌ی توجیه کنندگان، است. او در قالب تمثیلی! در پی تبیین این آموزه است؛ اما آن‌گونه که نشان داده خواهد شد در دام تناقض گرفتار می‌آید.