یکی از احکام ظالم ‌پسند و استعمار پسند فرقه‌ی بهائی، محو حکم جهاد است. با بررسی آثار فرقه‌ی بهائی در می‌یابیم که منظور فرقه‌ی بهائیت از نسخ جهاد، صرفاً جنگ‌های تجاوزگرانه نبوده، بلکه منظور این فرقه، کلّیه‌ی جنگ‌ها، حتی دفاع مقدس در برابر بیگانگان و مهاجمان می‌باشد. در نتیجه هدف این فرقه مقابله با حس میهن‌ دوستی است.

در یکی از برنامه‌های شبکه‌ی آئین بهائی، کارشناس برنامه مدعی شد جامعه‌ی بهائی با نقد مبانی خود مشکلی ندارد و تا جایی که بتواند پاسخ می‌گوید، اما بر خلاف ادعای کارشناس این برنامه، با بررسی سخنان رهبران بهائی، در می‌یابیم که رهبران بهائی جای هیچ‌گونه اعتراضی را به خود باقی نگذاشته و پیروان خود را از معاشرت با دگراندیشان منع کرده‌اند.

هر چند که پیروان فرقه‌ی بهائی سعی در انتقادپذیر نشان دادن خود دارند، اما با مرور تاریخ و سخنان رهبران این فرقه درمی‌یابیم که نه تنها ایشان بسیار انتقادناپذیر و متعصب هستند، بلکه منتقدین خود را به کرار مورد توهین قرار داده‌اند. به عنوان نمونه می‌توان به توهین‌های این فرقه نسبت به مردم مسلمان ایران و علمای شیعه اشاره کرد.

مستند بی‌بها به تهیه‌کنندگی حسین اسدی‌زاده و کارگردانی جواد یغموری، در واحد تولید اداره‌ی کل پژوهش‌های اسلامی رسانه به ثمر رسیده و در حال حاضر آماده پخش از یکی از شبکه‌های سراسری است. البته مستندهای این چنینی باید ساخته و معرفی شوند تا چهره‌ی استعماری بهائیت نمایان شده و راه تاریک پیش‌روی رهبران فرقه‌ی ضاله به جهانیان معرفی شود.

بهاءالله که می‌خواست صلح اکبر ایجاد کند و کاری کند که مردم همچون یک خانواده کنار هم زندگی نمایند، در کار خود و برادرش ماند و کارشان به فحاشی و تکفیر کشید. اکنون با گذشت نزدیک به دو قرن از پیدایش بابیت و بهائیت، نه تنها جامعه‌ی انسانی به سوی صلح نرفته، بلکه بهائیت با حمایت از ظالمین و مستکبرین، به آتش ظلم و خشونت دامن می‌زند.

گلپایگانی از مبلّغان بهائی، آیاتی از قرآن که خداوند خطاب به پیامبر اسلام می‌گوید: اگر به ما افترا می‌بستی، تو را هلاک می‌کردیم، دلیل بر صداقت باب و بهاء معرفی می‌کند. در پاسخ می‌گوییم: اولاً: خطاب آیه به پیامبر است. ثانیاً: در مورد غیر پیامبران، سنت خداوند، مهلت دادن است، تا از روی اختیار تصمیم بگیرند و منظور، هلاکت دنیوی نیست.