بهائیت وشیخیه
حسینعلی نوری، معروف به بهاء الله، ادعاهای پوچ زیادی داشت؛ من جمله اینکه خود را پیامبر خدا می‌دانست و برای ادعاهای خود دلایلی بی‌پایه و اساس آورده است. طبق آیات قرآن، محمد رسول الله (صلی الله علیه و آله) خاتم انبیا و رسولان است و بعد از وی پیامبری مبعوث نخواهد شد. خداوند متعال می‌فرماید: « محمد... فرستاده‌ی خدا و خاتم پيامبران است...
آیت‌الله بروجردی اعتقادات شیخیه‌ی کرمان را بر طبق روش امام صادق (علیه السلام) نمی‌دانستند و علامه قاضی شرک را یکی از انحرافات اعتقادی شیخ احمد احسایی می‌داند که وی خدا را مفهومی پوچ و بدون اثر معرفی کرده است. علامه تهرانی، احسایی را مخالف عرفا و فاقد استاد اخلاق و تربیت دانسته که به همین سبب به انحراف رفته است.
فرقه‌ی شیخیه در طول حیات کوتاه خویش دچار لغزش‌های سنگینی شده است که آتش آن سرانجام دامن ایشان را خواهد گرفت. آنها علمای شیعه و مخالفین خود را کافر و مشرک می‌دانند و هرگونه توهین و دشنامی را متوجه ایشان می‌کنند. همچنین کریمخان کرمانی، دومین جانشین احسایی، برای به قدرت رسیدن در کرمان قتل و کشتار و بی‌رحمی فراوان به راه انداخت.
یکی از سنت‌های دیرین در میان فرقه‌های گمراه، جهت نگه‌داشتن خود در صحنه، این بوده است که برای رؤسای خویش جایگاه والایی را قائل شوند تا کسی نتواند متعرض ایشان شود و در پناه آن به اهداف شوم خود دست یابد. فرقه‌ی شیخیه نیز از این ترفند استفاده کرده است و سرکردگان خویش، من جمله رشتی، را تا سرحد جایگاه امام، بلکه پیغمبر بالا برده است.
در تشکیلات اداری بهائیت، بعد از بیت‌العدل اعظم، محافلی وجود دارند که به آنها محافل روحانی ملّی می‌گویند و در پایتخت کشورها تشکیل می‌شوند. اعضای این محفل‌ها از میان اعضای محفل‌های محلی انتخاب می‌شوند به این صورت که در هر کشوری سالی یک بار (اول عید رضوان مصادف با دوم اردیبهشت) بهائیان برای انتخاب نمایندگان خود در محفل‌های محلی در انتخابات شرکت می‌نمایند.
بهائیان برای اینکه به اهداف شوم خود دست یابند، در ابتدا جایگاه والایی را برای احسایی قایل شدند که او می‌تواند از غیب و آینده خبردار باشد؛ در حالی که احسایی فاقد چنین شایستگی بوده است و حتی علمای شیعه او را تکفیر کردند. رفتارهای ناشایست وی در طول حیاتش گویای این مطلب است و از طرفی شیخیه اصلاً علی محمد باب را قبول نداشته و ندارند.
در سال 1963 میلادی با حضور 56 محفل روحانی ملّی در شهر لندن، اولین اعضای هیأت بیت‌العدل اعظم انتخاب شدند. این هیأت که مقرّش در شهر حیفا و در دامنه‌ی کوه کرمل در فلسطین اشغالی است، دارای زیر مجموعه‌هایی مانند: هیأت مشاورین قاره‌ای، دارالتبلیغ بین‌المللی بهائی، مؤسسه رفاه بین‌المللی، شعبه‌ی امر سازمان‌ملل، صندوق بین‌المللی بهائی و... است.
رهبران اصلی فرقه‌ی بهائیت وظایف و اختیارات بیت‌العدل اعظم را چنین ترسیم نموده‌اند: تشریع و تغییر احکام مسلک بهاء و تطبیق آن با مقتضیان زمان، حل جمیع امور مشکل و مبهم و مسائل اختلافی بهائیان، تعیین حُکام و مُبلّغین و اداره‌ی امور سیاسی و اقتصادی محافل ملّی و محلی، مرجعیت کل امور بهائیان و مأمور به هدایت جامعه بهائی و پیشرفت مسلک بهاء.
منابع شیخی و حامیان ایشان ادعا می‌کنند سید کاظم از وفات خویش خبر داشته است و پیامبر اکرم خبر وفات او را از طریق یک چوپان به وی رسانده است. اما این ادعا در حق وی قابل اثبات نیست؛ چرا که سید فرد مجهولی بوده است که عده‌ای از ردیه‌نویسان او را جاسوس روس می‌دانند که در کسوت روحانیت و برای ضربه زدن به اسلام وارد عراق شده تا به اربابان خویش خدمت کند.
فرقه‌ی بهائیت، به دلیل انکار ضروریات دین مبین اسلام، به عنوان یک انحراف اعتقادی و ساخته‌ی دست استعمارگران شناخته شد و از همان ابتدا در جهان اسلام با مشکل جدی روبه‌رو گردید. با حمایت‌های دولت‌های استعماری در مواضع مختلف از سران این فرقه، و همچنین با همراهی دولت غاصب اسرائیل توانسته‌اند این فرقه را گسترش داده و اهداف خود را دنبال کنند...
بزرگان شیخیه معتقدند که سیدکاظم رشتی به دست نماینده عثمانی به وسیله سم کشته شد. ولی به نظر می‌رسد وفات سید کاظم در اثر بیماری بوده است و والی بغداد در این حادثه نقشی نداشته است و در نقد نظر ابراهیمی باید گفت: ظاهر امر این است که منابع شیخی برای سرپوش گذاشتن بر روی رفتارهای زشت سید کاظم رشتی، چنین صحبت‌هایی را اظهار می‌کنند...
شکاف‌افکنی و دامن‌زدن به اختلاف مذهبی و مسلکی، قومی و نژادی، به خصوص جهان اسلام، توسط دولت‌های استعمارگر روندی دائمی و بی‌پایان دارد. از جمله برنامه‌های شیطانی استعمار در مقابله با مسلمانان، مذهب‌سازی و مقابله با دین به‌وسیله دین بوده است؛ استعمار، در موجودیت و ترویج فرقه‌ی بهائیت نقش داشته است. مجموع این عوامل در ایجاد و پاگیری بهائیت نقش اساسی داشته است.
آشنایی سید کاظم رشتی با شیخ احمد احسایی زمینه‌ی انحرافی بزرگ را در عالم تشیع به دنبال داشت. آن‌طور که منابع شیخی نقل می‌کنند، آشنایی ایشان با احسایی ابتدا در عالم خواب و از طریق اهل بیت (علیهم السلام) صورت گرفته است. مسلک خواب‌گرایی، که شیوه‌ی همیشگی شیخیه بوده است، و بیشتر جنبه‌ی عوام‌فریبی داشته است تا واقعیت‌گرایی...
سید کاظم رشتی دومین سرکرده‌ی فرقه‌ی شیخیه است که مورد تأیید کامل استاد خود، یعنی شیخ احمد احسایی، قرار گرفت و پس از شیخ در کربلا ماند و به گسترش افکار او پرداخت. شاید بتوان مسأله‌ی رکن رابع را از مهم‌ترین اعتقاداتی برشمرد که سید به ترویج آن بعد از شیخ پرداخت. اگرچه در کلام شیخ احمد احسایی عباراتی وجود دارد که دال بر اظهار رکنیت او است...