کارشناس شبکه تلویزیونی «نوین» وابسته به فرقه‌ی بهائی در برنامه خود، به بررسی موضوع تعصب پرداخته و تعصب را مانع منطق و عقلانیت معرفی می‌کند، اما آن‌چه واضح است، فرقه‌ی بهائیت که سرکردگان آن، دستور به قتل‌عام دگراندیشان می‌دهند و یا اطلاق انسانیت بر مخالفین خود را جایز نمی‌دانند؛ بنا به گفته‌ی این کارشناس، به دور از عقلانیت است.

رئیس «انجمن بهائی برای صلح عمومی» معتقد است که اصل برابری میان زن و مرد، سبب پیشگیری از خشونت و تجاوز نسبت به زنان است؛ اما هر چند که رابطه‌ی این تساوی با جلوگیری از تجاوز، مبهم است؛ فرقه‌ی بهائیت، (جزای عمل شنیع زنا را با دادن طلا به بیت‌العدل) نشان داده که پول درآوردن به اسم دین، از دفاع کرامت زن‌ها، برایش مهم‌تر است.

از جمله تعالیم فرقه‌ی بهائیت، ترک تقلید و تحری حقیقت است، اما باید دانست که نه تنها سران فرقه‌ی بهائی به این موضوعات پایبند نبودند، بلکه سعی نمودند پیروان خود را به گونه‌ای پرورش دهند که نسبت به عقاید و رفتارشان هیچ‌گونه سؤالی مطرح نکنند. بطور مثال شخصی از حسینعلی نوری در مورد قیامت می‌پرسد، اما در کمال تعجب مشرک خطاب می‌شود!

بهائیان در گفته‌های خود، به تمسخر تقلید در اسلام پرداخته و آن را جاهلانه می‌دانند. در پاسخ می‌گوییم: اولاً حکم تقلید در اسلام، مختص مکلفینی است که توانایی تحصیل علم نداشته و آن هم منحصر به فروع دین و نه مسائل اعتقادی است. ثانیاً بهائیان به مسلمانان تهمت تقلید کور می‌زنند، در حالی که حسینعلی‌بهاء پیروانش را به تقلید کور از خود امر کرده است.

پیامبر خودخوانده فرقه‌ی بهائی، خود را هم‌چون پیامبران الهی، عالم به «علم ما کان» و تمامی اشیاء و کتب، معرفی می‌کند. این در حالی است که ایشان در برخی موارد، به جهلش نسبت به برخی از کتب هم‌عصرانش اعتراف و حتی نسبت به قرآن کریم که نزد همگان یافت می‌شده، اظهار نادانی نموده است. با این حال، چگونه می‌توان علم الهی او را باور کرد.

سران فرقه‌ی بهائی، عامل تمام خشونت‌ها را حکم جهاد در اسلام معرفی کرده و می‌گویند اگر مسلمانان حکم نسخ جهاد حسینعلی‌ را تمکین می‌کردند، شاهد این حد از خشونت نبودیم. در پاسخ باید گفت که معنای جهاد امروزه عملاً در دفاع از دین و سرزمین به کار می‌رود و مقابله‌ی سران بهائی با جهاد، مقابله با دفاع مسلمانان از خویش در برابر سلطه‌گران است.