همواره حکومت‌ها و امیران درصدد تامین هزینه‌های خانقاه‌های صوفیه، به عنوان محلی برای عبادت و تجمع صوفیان بوده‌اند و در این زمینه شواهد فراوانی در تاریخ می‌توان نام برد. در مقابل تامین هزینه‌‌های خانقاه، بزرگان صوفیه در راستای اراده حکومت‌ها قدم برمی‌داشتند.