مبلّغان بهائی معمولاً هرگاه با طرح احکام و سیره‌ی غیرعقلانی و خشن علی‌محمد باب مواجه می‌شوند و دلیلی برای توجیه و یا تطبیق آن‌ها با تعالیم ساختگی خود را ندارند، بلافاصله با ادعای استقلال بابیت و بهائیت از یکدیگر، از پاسخگویی طفره می‌روند. اما آیا این توجیه از سوی مبلّغان بهائیت پذیرفته است؟!