در صحيح مسلم از قول عبدالله ابن شفيق مي‌گويد: روزي بعد العصر، ابن عباس براي ما خطبه مي‌خواند و سخنراني مي‌كرد. سخنش به درازا كشيد و همچنان براي ما صحبت مي نمود تا اين كه آفتاب غروب كرد و ستاره ها ظاهر شدند. صداي مردم بلند شد: «الصلاة، الصلاة» ابن عباس اعتنايي نكرد. در همين حال مرد ديگري نداي «الصلاة، الصلاة» سرداد. ابن عباس رو به او نمود و گفت: مادر مرده، مرا سنت ياد مي‌دهي ؟ من خودم ديدم كه پيامبر خدا نمازهاي ظهر و عصر و نمازهاي مغرب و عشا را جمع مي‌خواند.