صوفیان به مجرد دست‌یابی به تخت سلطنت در میان نظامیان خشک مغز و بی انضباط صوفی احساس ناامنی می‌کردند، این ملاحظات به اضافه نگرش خصمانه علمای شیعی به تصوف باعث شد که شاهان صوفی آن را تهدیدی هم برای دین هم برای دولت به حساب آورند. بنابراین، تصوف در "سرزمین صوفی بزرگ" منکوب گردید.