آزادی بهائیت در ایران
تعالیم بهائیت که از مبارزه با استعمار نهی می‌کند و مخالف آزادی خواهی است.
این تعالیم در واقع، جاده صاف کن مسیر استعمار برای سلطه بر جهان است.
به دنبال صدور حکم اعدام توماج صالحی، تشکیلات بهائیت تلاش کرد تا حکم او را به کلیدواژه‌ای برای تقابل با جمهوری اسلامی در فضای مجازی و حقیقی مبدّل کند.
قطب خودخوانده دراویش گنابادیه که حتی نزد آن‌ها هم منزلتی ندارد، خود را در جایگاه ناصح و اندیشمند اسلامی دیده و از لزوم حفظ کرامت انسانی بهائیان سخن گفت؛ اما سال‌ها پیش از آنکه صلاحی بخواهد خود را به فرقه ضد اسلامی و ضد ملّی بهائیت گره زند تا مشهور شود، قانون اساسی بر کرامت انسانی پیروان تمامی ادیان الهی و غیرالهی تصریح کرده بود.
امام جمعه زاهدان با حمایت از بهائیان، مدعی سرکوب برخی افراد بخاطر عقایدشان در ایران شد. این در حالیست که جدای از الحادی بودن بهائیت و حمایت این امام جمعه اهل سنت، بنابر قانون اساسی، حقوق انسانی تمامی اقلیّت ها تا زمانی که علیه اسلام و کشور توطئه نکنند محترم شمرده شده است. پس این سخنان مولوی عبدالحمید برآمده از ناآگاهی یا غرض ورزی ایشان است؟!
هیچ کس به خاطر بهایی بودن بازداشت نمی‌شود. اما باید توجه کرد که بهاییت یک سازمان جاسوسی و پیاده نظام استعمار در مواجهه با انقلاب اسلامی است. با این حال، بهائیان، امروزه در ایران حق رأی دارند. حق تجارت دارند. ازدواج می‌کنند. معامله می‌کنند. برخی از آنان در این چهل و اندی سال، از جهت اقتصادی رشد بسیاری کردند...
عبدالحمید معصومی تهرانی (روحانی‌نمای شیعه) که توسط بهائیت آیت‌الله خطاب می‌شود، با ارسال پیامی ضمن تبریک تولد پیامبرخوانده‌ی بهائیت، خواستار آزادی عمل بهائیان در ایران شد. این در حالیست که اسناد تاریخی بسیاری بر قانون‌شکنی و ضدیّت این فرقه با اسلام گواهی می‌دهد. حال تهرانی با چه منطقی از این قانون‌شکنان و مخالفان اسلام دفاع می‌کند!
خانه‌ی پدری حسینعلی نوری (سرکرده‌ی بهائیان) در سال 1385 در سایه‌ی غفلت مسئولین، به ثبت ملّی رسید و پس از مدتی پلمپ شد. اکنون نیز در کانال‌های وابسته به تشکیلات بهائیت، شاهد مطالبه‌ی این تشکیلات برای بازگشایی مجدد آن هستیم. البته همان‌گونه که امام خمینی (ره) فرمودند: «آزادی برای افرادی که مضرّ به حال مملکت هستند، داده نخواهد شد».