پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- در این چند سال اخیر، پیمان ابراهیمِ رژیم صهیونیستی توسط برخی از کشورهای عربی یا امضا شده است و یا امضا نکردند اما عملاً به مفاد آن پایبند بودند. یکی از سوالاتی که در این نوشتار پاسخ داده می شود آن است که آیا انعقاد پیمان ابراهیم از سوی رژیم صهیونیستی با هدف تقریب بین ادیان ابراهیمی بوده است یا از آن اهداف خائنانه دارد؟ 
تقریب[1] بین ادیان به معنای نزدیک گردانیدن ادیان و همزیستی مسالمت آمیز ادیان با تکیه بر اشتراکات است. قرآن کریم به عنوان الگوی عملی گفتگو و تعامل سازنده با ادیان، یکی از شیوه‌های دفاع از مرزهای عقیدتی را تبیین و تطبیق باورهای مشترک ادیان می ‌داند. از این رو به نبی اکرم(صلی‌الله‌‌علیه‌وآله) دستور می‌دهد: قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ تَعالَوْا إِلى‏ كَلِمَةٍ سَواءٍ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُم‏؛ بگو: «اى اهل كتاب! بياييد به سوى سخنى كه ميان ما و شما يكسان است(آل‌عمران/ 64). خداوند به ایشان می فرماید اهل کتاب را به مشترک ‌های اعتقادی و گفتگوی سازنده برای دست ‌شستن از باطل و رسیدن به حق دعوت نماید. در این کتاب آسمانی بیش از دوازده مرتبه تعبیر «یا اهل الکتاب» آمده که نشان‌ دهنده تأکید قرآن بر آموزه تقریب و گفتگو میان ادیان آسمانی است.
البته برخی به آموزه تقریب بدین هستند و با احتیاط با آن برخورد می ‌کنند و این به خاطر آسیب یا سوء استفاده‌ای است که احیاناً به دنبال دارد؛ زیرا برخی ممکن است از تقریب برای پیشبرد اهداف غیر دینی و غیر انسانی بهره گیرند. 
توافقنامه صلح پیمان ابراهیم(علیه‌السلام) در غرب آسیا(خاورمیانه) یك نمونه بارزی است كه با نام تقریب ادیان ابراهیمی برای اهداف غیر دینی و حتی غیر انسانی تدوین شده است که به مهم‌ترین آنها اشاره می ‌شود:
1. مشروعیت بخشیدن و به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی:
در ۲۳ سپتامبر سال ۲۰۲۰ کلی کرافت[2] سفیر ایالات متحده در سازمان ملل گفته است: کشور جدیدی «طی یک یا دو روز آینده» اسرائیل را به رسمیت می ‌شناسد[3] و بعد از آن در ۲۳ اکتبر سال ۲۰۲۰م سودان به توافق پیمان ابراهیم پیوست و آن را امضا زد.
2. تهدید امنیت و منافع کشورهایی نظیر ایران:
روزنامه اسراییلی «هاآرتص» اخیراً فاش كرد: رژیم صهیونیستی در چارچوب توافقنامه‌ی «آبراهام» پیشرفته‌ ترین تجهیزات و هواپیماهای فوق ‌مدرن جاسوسی را در اختیار امارات متحده قرار داده است. این تجهیزات و هواپیماها قادرند تا پارازیت‌هایی بر تجهیزات الكترونیكی و سامانه‌های دفاع هوایی كشورهای اطراف به‌ویژه ایران ارسال كنند و این تجهیزات را از كار بیندازند.
همكاری‌های امنیتی، جاسوسی و نظامی امارات و بحرین با رژیم صهیونیستی، قطعاً امنیت و منافع ملی ایران و برخی كشورهای مستقل منطقه را تحت تاثیر قرار خواهد داد؛ زیرا رژیم صهیونیستی با كمك آمریكا سعی خواهد كرد تا دامنه نفوذ امنیتی، نظامی و سیاسی خود را علاوه بر خلیج فارس در دریای عرب، دریای خزر و افغانستان نیز گسترش دهد.
3. نفوذ اقتصادی و جغرافیایی در منطقه خلیج فارس: بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی این توافقنامه‌ی كاملاً سری را بزرگ‌ترین دستاورد دوران نخست‌ وزیری خود تلقی كرد؛ زیرا این توافق موجب خواهد شد تا رژیم صهیونیستی به ‌تدریج حوزه نفوذ خود را در منطقه گسترش دهد. شیمون پرز از رهبران نسل اول رژیم صهیونیستی در كتاب خود تحت عنوان «خاورمیانه جدید» كه در سال 1995 منتشر شد، پیش‌بینی كرده بود كه رژیم صهیونیستی با نفوذ در میان كشورهای عرب حوزه خلیج فارس قادر خواهد شد تا سال 2025 حجم مبادلات تجاری خود با این كشورها را به سطح 70 میلیارد دلار در سال برساند.
دلیل تلاش رژیم صهیونیستی برای توسعه نفوذ منطقه‌ای خود این است كه این رژیم اكنون از درون، به‌ شدت آسیب‌پذیر شده و افزایش قدرت بازدارندگی رزمندگان فلسطینی نگرانی رهبران این رژیم را برانگیخته است. شكست‌های متعدد ارتش رژیم صهیونیستی در جنگ با مردم غزه و ناكامی این رژیم در مقابله با موشك‌های حماس و جهاد اسلامی، رهبران آن را به گسترش حوزه نفوذ جغرافیایی، نظامی و امنیتی خود مجبور كرده است.
4. فراهم شدن زمینه‌های ناامنی و حضور نظامی:
در جریان قراردادهای امنیتی و اطلاعاتی بین امارات و رژیم صهیونیستی، دو تاجر عمده اسلحه و تجهیزات جاسوسی به نام‌های «ماتی كوخاوی» و «اوی لیئومی» شركت داشتند و طی دو سال اخیر هواپیماهای مدرن بدون سرنشین از نوع «ایروناتیكس» در اختیار امارات قرار دادند.
اقدام امارات متحده در همكاری با رژیم صهیوینستی فقط مربوط به مناسبات سیاسی و اقتصادی نیست. بلکه از این هم فراتر رفته است؛ به‌گونه‌ای كه سازمان‌های جاسوسی «موساد» و «آمان»[4] این رژیم، دفاتر خود را در امارات افتتاح كرده‌اند. هدف مشترك امارات و بحرین از این اقدامات، باز كردن پای رژیم صهیونیستی به منطقه‌ی حساس خلیج‌فارس و دریای سرخ است؛ تا جایی كه امارات متحده با نفوذ در یمن جنوبی و جزیره استراتژیك «سُقُطری» یمن در دریای سرخ زمینه حضور نظامی رژیم صهیونیستی را فراهم كرد. 
حضور نظامی، امنیتی و اطلاعاتی رژیم صهیونیستی در امارات، حساسیت بسیاری از كشورهای منطقه از جمله كویت، عراق، قطر، عربستان، اردن، مصر و جمهوری اسلامی ایران را برانگیخته است؛ زیرا این حضور موجب ایجاد ناامنی در منطقه خواهد شد كه البته تبعات آن گریبان بانیان آن را خواهد گرفت.[5]

پی‌نوشت: 
[1]. راغب اصفهانى، مفردات ألفاظ القرآن‏، بیروت‏: دار القلم، 1412 ق‏، ذیل مدخل قرب.
[2]. Kelly Knight Craft
[3]. "UN ambassador: Another country will recognize Israel in 'day or two'". New York Post. September 23, 2020. Retrieved September 25, 2020.
[4]. «آمان» نام سازمان ضد اطلاعات ارتش رژیم صهیونیستی است. این سازمان رکن اطلاعات ستاد کل نیروهای دفاعی این رژیم و از سازمان‌های تأثیرگذار بر سیاست دفاعی آن است. «آمان»، ویکی‌پدیا، دانشنامه‌ی آزاد
[5]. حسن هانی‌زاده، «خطری كه ایران را تهدید می‌كند»، منبع: شورای راهبردی روابط خارجی (www.tabnak.ir/fa/news/1079873)