پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از روال فعالیت‌های فرقه احمد اسماعیل، پرچم‌سازی‌های گوناگون برای اوست؛ از نگاره‌هایی همانند شکل‌های مورد استفاده رمّالان گرفته تا شعارهایی ویژه! یکی از این پرچم‌ها، پرچمی با عنوان «البیعة لله» است که برگرفته از ادعای حاکمیت خداوند توسط احمد اسماعیل است! وی طبق گفتاری که به او منتسب است، گوید: «کالعلم بدین الله و بحقایق الخلق، والانفراد برایة البیعة لله.[1] (از جمله ادله حقانیت من) علم به دین خدا و حقایق خلقت  و تنهایی در داشتن پرچم "البیعة لله" است.»

چند روایتی که این فرقه نقل می‌کنند به نقل از منابع اهل تسنن و بزرگان ایشان همانند نوف البکالی و اسحاق بن عوف بوده و احدی از این روایات به نقل از معصومین (علیهم‌السلام) نیست. اما روایتی که مورد بحث ما است نقل روایتی از کتاب کمال الدین شیخ صدوق است. شیخ صدوق در روایتی مرسل می‌گوید: «وَ رُوِيَ‌ أَنَّهُ يَكُونُ فِي رَايَةِ الْمَهْدِيِّ ع الْبَيْعَةُ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.[2] و روایت شده بر روی پرچم حضرت مهدی (علیه‌السلام) البیعة لله (عزّ و جل) می‌باشد.»

این حدیث همان‌طور که می‌بینید شیخ صدوق به نقل از ناشناس و به سند مرسل نقل می‌کند. حدیث مُرسَل اصطلاحی در علم حدیث و درایه به معنای ذکر نشدن نام راوی در سند روایت است. جمع کثیری از علمای شیعه قائل به عدم اعتبار روایات مرسل هستند.[3] فقیهانی چون محقق حلی، علامه حلی، شهید اول، شهید ثانی و آیت الله خویی برای احادیث مرسل اعتباری قائل نیستند. هر انسان منصفی می‌داند که این‌ طریقه استناد شخص مدعی امامت، گفتاری نادرست و بلکه ناپسند است.

تأسف این‌جاست که بعضی اتباع احمد بصری در تدلیسی سلسله سند روایت را همان سلسله روایت قبلی بیان می‌کنند تا مخاطب را به اشتباه بیاندازند. یعنی می‌گویند: «حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ مَنْدَلٍ‌ عَنْ بَكَّارِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَجْلَانَ أَنَّهُ يَكُونُ فِي رَايَةِ الْمَهْدِيِّ ع الْبَيْعَةُ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.» و حال آن‌که این سلسله روایت برای روایت قبلی است و شیخ صدوق (رحمة‌الله‌علیه) در ذیل این روایت با کلمه «رُوِی» بیان شده است.

پی‌نوشت:

[1]. الوصیة المقدسة الکتاب العاصم من الضلال، احمدالحسن, انتشارات انصار، بی‌تا، ص 25.
[2]. کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق،  ناشر اسلامیة، تهران، ج2، ص 654.
[3]. مامقانی، مقباس الهدایه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۵۶.